เจ้าหญิงนิทราถูกข่มขืน

ส่วนเรื่องเดิม "หนูน้อยหมวกแดง" นั้นโหดเหี้ยมไม่แพ้กัน 
หลังจากเจ้าหมาป่ากัดกินคุณยายแล้วก็กระโจนเข้าขย้ำหนูน้อยหมวกแดง 
ฉีกเธอออกเป็นชิ้น ๆ แต่เนื่องจากศิลปินผู้วาดภาพประกอบเห็นว่า
ความตายของสองยายหลานคู่นี้โหดร้ายมากเกินไป จึงเสนอให้ดัดแปลงเนื้อเรื่อง
โดยเพิ่มตัวละครนายพรานเข้ามาเพื่อฆ่าเจ้าหมาป่าใหญ่ใจร้าย 
และช่วยชีวิตหนูน้อยผู้น่าสงสารไว้ได้ในนาทีสุดท้าย

ทำไมผู้แต่งนิทานซึ่งเป็นที่นิยมเล่าสืบต่อกันมานับร้อย ๆ ปี
จึงเสนอความไร้ศีลธรรม ความโหดร้ายรุนแรงในเรื่องที่แต่งขึ้นสำหรับเด็ก 

คำตอบหนึ่งพยายามอรรถาธิบายโดยอิงสภาพสังคมในสมัย
พระราชินีอลิซาเบทที่ 1(ค.ศ. 1558-1630) เรื่อยมาจนถึงต้นศตวรรษที่ 19 
โดยชี้ว่าคนในยุคสมัยดังกล่าวมองว่า เด็กก็คือผู้ใหญ่ย่อส่วน 
ดังนั้นจึงไม่ต้องปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นพิเศษแตกต่างไปจากผู้ใหญ่ 

ครอบครัวในครั้งกระโน้นอยู่เบียดเสียดรวมกันในบ้านซึ่งมีเพียงห้องเดียว 
เด็กจึงนอนดึกเช่นเดียวกับผู้ใหญ่ พวกเขาได้ยินได้ฟังคำพูดหยาบโลนและจดจำไปใช้ 
เด็กไม่ได้ถูกกันออกไปจากเรื่องเพศของผู้ใหญ่ 
พวกเขายังเห็นผู้ใหญ่เมาเหล้าและทำตามโดยลองหัดดื่มดูบ้าง
การลงโทษของบ้านเมืองในเวลานั้นไม่ว่าจะเป็นการโบยตี แขวนคอ 
คว้านไส้พุง หรือจับไส่ขื่อคา ทำกันที่จัตุรัสกลางเมืองท่ามกลางสาธารณชน 
เด็กเมื่อสามสี่ร้อยปีก่อนจึงคุ้นเคยชาชินกับความรุนแรง ความโหดร้าย และความตาย 

นิทานซึ่งถือกำเนิดในเวลาดังกล่าวจึงเป็นส่วนผสมของความนึกฝันอันแสนสนุกสนาน 
กับความจริงอันแสนโหดร้ายของชีวิต 

สำหรับผู้แต่งเอง การเสนอนิทานในลักษณะนี้จึงเป็นเรื่องปกติ 
และไม่ถือว่าเป็นพิษเป็นภัยต่อเด็กแต่อย่างใด