แม่ทัพกับของโบราณ

แม่ทัพกับของโบราณ


โบราณ ในอดีต

มีแม่ทัพผู้หนึ่ง ชื่นชอบต่อการสะสมของเก่าเป็นอย่างยิ่ง อยู่มาวันหนึ่งก็ได้นำของเก่าออกมาทำความสะอาด ในขณะที่หยิบของเก่าชิ้นโปรดขึ้นมานั้น ด้วยความไม่ระวัง พลันทำของเก่าชิ้นนั้นหลุดมือร่วงลงพื้น แม่ทัพตกใจรีบตะครุบเอาไว้อย่างรวดเร็ว แม้มันจะไม่เล่นแตก แต่ใจของแม่ทัพก็ตื่นตระหนกแทบจะสลายไปก่อนหน้านี้ ใบหน้าจึงชุ่มไปด้วยเหงื่อ ในขณะนั้นท่านก็ได้คิด “ข้านำพานพลมากมายจำนวนนับหมื่นนับแสนออกไปรบ ความเป็นความตายอยู่ตรงหน้า ข้าหาได้กลัวตายไม่ แต่ทำไมวันนี้ เพราะแก้วใบเล็ก ๆ ใบเดียว ทำให้ข้าตื่นตระหนักได้ถึงเพียงนี้ ” ฉับพลันท่านก็แจ้งใจ หยิบแก้วใบนั้นปาทิ้งลงไปบนพื้นจนแตกละเอียดไม่เป็นชิ้นดี 

เป็นจิตยึดอยู่กับการได้และสูญเสีย เราจึงมีทุกข์ สุข ยินดี โศกเศร้า ด้วยอัตราที่เกิดขึ้นจากการครอบครอง ทำให้เราไม่อาจที่จะเป็นอิสระ ทำให้เราวางไม่ลงปลงไม่ได้ ความทุกข์ความกลัดกลุ้มความกังวลจึงตามมา แม่ทัพผู้นี้ได้แจ้งแล้วซึ่งสัจธรรม ปลดปล่อยตัวเองจากวัตถุที่คอยพันธนาการ ท่านไม่เพียงแต่เป็นผู้กล้าแต่ยังพร้อมด้วยปัญญา

ความสุขที่แท้จริงนั้น ไม่ใช่อยู่ที่ทรัพย์สมบัติมากมาย แต่อยู่ที่การแสวงหาความสงบสุขแห่งวิถีจิต ท่านล่ะคิดอย่างไร ?

พระโอวาทพระอาจารย์จี้กง

ปุถุชน ที่ยังคงเป็นปุถุชน ก็เพราะยึดอยู่กับเรื่องส่วนตน วางไม่ลงปลงไม่ได้ หากเป็นเช่นนี้ แล้วจะพ้นจากการเกิดตายได้อย่างไร?

แม่ทัพกับของโบราณ


ขอบคุณที่มา

สังคมธรรมะออนไลน์

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์