ผืนป่าอันกว้างใหญ่
เต็มไปด้วยพรรณไม้นานาชนิด
เราจะพบว่ากว่าจะได้เจอดอกไม้ป่านั้นแสนหายาก
มีเพียงสิ่งละอันพันละน้อย และยังขึ้นอยู่กับช่วงฤดูกาล
และดินฟ้าอากาศด้วย
ท่ามกลางป่าอันกว้างใหญ่ ดอกไม้ป่าช่างมีให้ชมน้อยเหลือเกิน
เปรียบเหมือนความสมหวังในชีวิตมนุษย์ เมื่อพินิจดูแล้วจะเห็นว่า
มันมีไม่มากเลย
กว่าโอกาสและเหตุปัจจัยจะถึงพร้อม มิใช่จะมีได้ทุกเมื่อเชื่อวัน
น่าเสียดายที่ความจริงของชีวิตเป็นแบบนี้
♦ ♦ ♦ ♦ ♦
|
|
ความสุขสมหวังในโลกนั้น มักตั้งอยู่ได้ไม่นาน
แล้วความเศร้าและความทุกข์ก็มาแทนที่อยู่ร่ำไป
ผู้หลงติดกับความสุขความสมหวัง จึงต้องวิ่งไล่ไขว่คว้าอยู่ร่ำไป
เป็นวงจรอันน่าเบื่อหน่าย ซ้ำซากจำเจไม่มีวันที่จะสิ้นสุด
ความหมายของชีวิตจึงมิใช่การยึดติดอยู่กับความสุขความราบรื่นสมใจปรารถนา
แต่เพียงอย่างเดียว
เราควรทำความพอใจต้อนรับความจริงและพินิจพิเคราะห์ทุกสิ่งที่เราได้ประสบพบ
ทั้งความผิดหวังและความสมหวัง เพราะต่างก็ให้คุณค่าให้ข้อคิดอันดีแก่ชีวิตได้ทั้งนั้น
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
|
|
เราควรปล่อยใจให้อิสระจากการเป็นทาสแห่งรางวัลโลกอันมีน้อยนิดนี้
โลกนี้มีรางวัลไม่พอสำหรับคนดี
ความสมหวังในโลกเป็นสิ่งหายากและไม่ยั่งยืน
คราใดที่เรากำลังไร้สุข หรือแนบชิดกับความผิดหวัง
ลองตรองคิดถึงธรรมชาติจริงแห่งความสุข...ว่ามีน้อย และไม่ยั่งยืน
ดุจการปรากฎของฟ้าแลบ
หรือดุจดังความเป็นไปแห่งใบไม้ใบน้อย ที่กำลังล่องลอยด้วยแรงลม
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
จากหนังสือ พุทธธรรม |
|
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
