ใช้ชีวิตให้คุ้มกับทุกๆ นาทีที่ได้มา

ครั้งหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของภัตตาคารจีนบอกว่า อาหารจานที่ทำยากที่สุด คือ ข้าวผัด

ฟังดูไม่น่าเชื่อ เพราะข้าวผัดเป็นอาหารพื้นๆ ไม่พิสดาร (และแพง) เหมือนหูฉลาม เป็ดปักกิ่ง ฯลฯ

เมื่อถามถึงเหตุผล เขาบอกว่า เหตุที่ทำยากที่สุดเพราะข้าวผัดที่อร่อยนั้น ข้าวทุกเม็ดต้องถูกความร้อน สม่ำเสมอ ข้าวต้องไม่แฉะเกินไป เพราะจะติดกระทะ ไม่แห้งเกินไปเพราะจะแข็ง

การผัดให้ข้าวทุกเม็ดรับความร้อนต้องกวัดไกวตะหลิวเป็นจังหวะ ไม่เร็วเกินไป ไม่นานเกินไป ดังนั้นในการทดสอบหาพ่อครัวแม่ครัวประจำร้าน จึงมักให้ทดสอบด้วยการทำข้าวผัด

หลักการของการผัดข้าวที่ดีตรงกับหลักการใช้ชีวิตที่ดีเช่นกัน

ชีวิตคนเราก็เหมือนข้าวผัด ต้องให้ถูกความร้อนสม่ำเสมอ ไม่สุกเฉพาะบางส่วน ไม่ใช้ชีวิตเร็วเกินไป ไม่รีบร้อน แต่ก็ไม่ช้าเกินไป บ่มจนเกิดปัญญา บ่มทั้งตัวจนมีความรู้ครบถ้วน ไม่สุกเอาเผากิน

เมื่อเรียนหนังสือ ก็เรียนเพื่อให้รู้ ไม่ใช่เรียนเอากระดาษแผ่นเดียว รู้ว่าเรารู้อะไร ไม่รู้อะไร แยกแยะความแตกต่างให้ออกระหว่าง 'ระบบการศึกษา' กับ 'ความรู้' ดังที่มหาเศรษฐี มัลคอล์ม ฟอร์บส์ กล่าวว่า จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือการเปิดสมองให้กว้าง

อ่านหนังสือก็อ่านอย่างหลากหลาย อ่านเพื่อให้ชีวิตดีขึ้น มีความสุขมากขึ้น เนื่องจากการอ่านออกเป็นคนละเรื่องกับการรู้ว่าสมควรอ่านอะไร

ใช้ชีวิตอย่างอ่อนโยน แต่ไม่อ่อนแอ แข็งแกร่ง แต่ไม่แข็งกระด้าง ใช้ชีวิตให้คุ้มกับทุกๆ นาทีที่ได้มา

กล้วยไม้เป็นพืชที่โตช้ามาก กว่าจะผลิดอกแต่ละดอก กินเวลานาน ต้องดูแลและให้ปุ๋ยต่อเนื่อง แต่เมื่อมีดอกแล้ว ดอกของมันอยู่ได้นานเป็นเดือนๆ

คนเราก็เช่นกล้วยไม้ ต้องฝึกฝน เคี่ยวกรำ ต้องใส่ปุ๋ยให้ตัวเองตลอดเวลา

ชีวิตคนเราสั้น เราจึงสมควรทำให้ชีวิตของเรา 'อร่อย'

แต่เราต้องเป็นคนปรุงอาหารชีวิตจานนี้เอง