ไอ้ลูกแม่ตาเดียว..ผมเกลียดคำนี้...

ผมเกลียดที่แม่เป็นแบบนี้เหมือนเป็นตัวตลกของคนอื่น. แม่ขายของที่ตลาด. ผมหลบเลี่ยงที่จะเดินไปแถวนั้น วันหนึ่งวันกีฬาสี แม่มาหาผมที่โรงเรียน ผมวิ่งหลบหนีแม่ เพราะเพื่อนล้อเลียนว่า "ไอ้ลูกแม่ตาเดียว."ผมเกลียดคำนี้ 

คืนหนึ่งผมลงมาทานน้ำเห็นแม่ร้องไห้ ผมหลบเลี่ยงที่จะเห็นน้ำตาแม่. ผมเกลียดที่จะอยู่กับแม่ตาเดียว. ผมอยากรวยจึงเรียนหนัก. ผมเริ่มมีครอบครัวที่มั่งคงและมีลูกน่ารัก. แต่ผมลืมและทิ้งแม่ตาเดียว. 

วันหนี่งผมไปงานเลี้ยงรุ่นใกล้บ้านเดิม จึงแวะไปที่อยู่เก่าเพื่อเอาของบางอย่าง ที่นั่นแม่ได้ตายไป ผมยืนมอง แต่ไม่มีน้ำตาของผมแม้แต่น้อย

ลูกผมไม่มีโอกาสได้ยินกระทั่งเสียงแม่ตาเดียวของผม.

นี่คือเรื่องเล่าขานที่มีชื่อเสียงเรื่องหนึ่งในเกาหลี.