♣ อย่าลืมเว้นช่องว่าง … ในหัวใจ ♣

อย่าลืมเว้นช่องว่าง ในหัวใจ ไว้เติมความสุข
          มันจะเป็นที่พักชั้นดี เวลาที่เหน็ดเหนื่อย
          ความทุกข์ที่เกิดจากใจ ก็ต้องใช้หัวใจแก้
          แค่เธอรู้ . . . ความสุขของเธออยู่ที่ไหน
          ก็เอาหัวใจไปไว้ที่นั่นสักครู่ 

            

          เคลียร์หัวใจให้มีที่ว่าง . . . มันจะทำให้ความทุกข์ในใจเราเบาบาง
          และมีแรงคิดมีแรงเดินต่อไป
          เวลามีปัญหาในชีวิต ความรู้สึกติดลบแบบกู่ไม่กลับ
          กำลังใจจากใครก็ช่วยไม่ได้
          หรือแม้กระทั่งคนที่รักเรา หวังดีกับเรา ก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหา 

            


          เหมือนที่ฉันเคยได้ยินมา มีคนเคยฟูมฟายกับฉันว่า . . .
          ความทุกข์ของเขาเกิดที่หัวใจของเขาเอง
          ไม่ว่าพ่อ แม่ ลูกหรือความรักทั้งปวงในโลกที่มอบให้เขา
          ก็ไม่สามารถทำให้เขาคลายทุกข์ได้
          เพราะความทุกข์มันเกิดจากใจ ไม่ใช่สิ่งแวดล้อม 

            


          ฉันว่าตรงนี้ต้อง แก้ที่ใจ เราต้องหาตัวเองให้พบก่อนว่า . . .
          ความสุขทางใจเราอยู่ตรงไหน แล้วเอาหัวใจไปไว้ตรงนั้นสักครู่
          เอาความสุขตรงนั้นเข้ามาเติมเต็ม 
          แล้วเบียดบังความทุกข์ออกไป
          หรือให้มันน้อยลง เหลือช่องว่างในหัวใจมากขึ้น 

            

          เวลาที่หัวใจเป็นทุกข์ รู้สึกอ่อนแอ และติดลบมาก ๆ
          ฉันจะอ่านหนังสือ แบบไม่หลับไม่นอนเพราะมันทำให้สมองไม่ว่าง
          เบี่ยงเบนความคิด ไปคิดเกี่ยวกับเรื่องที่อ่านแทน
          พอไม่ว่าง ก็ไม่คิดถึงเรื่องอื่น&hellip
          หนัก ๆ เข้า ก็จะรู้ว่าอารมณ์ไหนต้องอ่านหนังสืออะไร 

            

          เวลาที่หัวใจติดลบสุดๆ ฉันมักจะอ่านนวนิยาย
          คนรอบๆ ตัวก็จะงงว่า เอ . . . ฉันอ่านนิยายด้วยเหรอ
          ปกติไม่อ่านนี่ เอ๊ะ! ยังไง . . . ก็แปลว่าตอนนี้ไม่ปกติไงเลยอ่าน

          สำหรับฉัน . . . การอ่านนิยาย มันคือการปลีกตัวเอง
          จากโลกแห่งความจริง จากทุกๆ ความรู้สึก
          เหมือนไปอยู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่มีใครเลย
          ไปเป็นใครสักคนในโลกใหม่
          จะไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องที่ทุกข์ 

            


          ผิดกับเพื่อนอีกคน . . .เวลาที่อารมณ์ดี ๆ เขาจะนอนอ่านนิยาย
          แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แต่ถ้ากลุ้มใจอะไรขึ้นมา 
          เขาจะอ่านบู๊ลิ้มแบบเอาเป็นเอาตาย

          ในขณะที่เพื่อนฉันอีกคน . . .
          ไม่ว่าจะกลุ้มใจอะไร เขาจะนอนดูการ์ตูนข้ามวันข้ามคืน
          แล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊าก! อยู่คนเดียว ไม่สนใจใครทั้งสิ้น 


           


          มีบางคนข้างๆ ฉันเล่นเกมแบบเด็กๆ
          เล่นอย่างเอาเป็นเอาตายทุกวัน เล่นเป็นอาชีพ
          เพราะนั่นคือความสุข คือหัวใจของเขา
          ที่มีช่องว่างไว้หลบหนีความทุกข์อยู่เสมอ
          อย่างน้อย แต่ละวันเขาก็ไม่มีเวลามานั่งทุกข์
          หรือฟุ้งซ่านให้เสียสุขภาพจิต

         
                    

          เธออาจจะคิดว่า . . .
          พฤติกรรมเหล่านั้น มันเป็นการหนีปัญหาเฉย ๆ
          จะช่วยอะไรๆ ได้สักเท่าไหร่
          ตามเหตุผลน่ะใช่ แต่ตามอารมณ์น่ะไม่ใช่ 

             


          ถ้าเราอ่อนแอ ความทุกข์ในใจ จะมีอิทธิพลเหนือกว่า 
          ต่อให้สู้ยังไงก็แพ้ การเคลียร์พื้นที่ในหัวใจให้มีช่องว่าง
          บางสิ่งบางอย่างก็ไม่ต้องใช้เหตุผลรองรับเสมอไป 
          ที่ว่างแห่งความสุขของคนเราแตกต่างกัน 
          เพียงแต่ต้องหามันให้เจอ 


           


          คนหลายคนพอเกิดความทุกข์ในใจ กลับมองข้ามตัวเอง 
          ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ที่ไหนคือ ความสุข ที่ไหนคือ ความทุกข์ 
          อะไรต้องแก้ไข อะไรมีทางออก อะไรต้องทำใจยอมรับ 
          หรือสิ่งไหนที่อยู่เหนือการควบคุมของเรา

          ความอดทนของคนมีขีดจำกัด ถ้าหมกมุ่นอยู่กับความทุกข์นั้น
          มันก็ร้อนรนทรมาน ไม่มีทางสงบพอที่จะค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ 

           

          ฉันกำลังจะบอกเธอว่า . . .นี่เป็นการบริหารและจัดการภาวะทางใจ
          ให้มันมีช่องว่างอยู่เสมอ
          หัวใจคนเรา . . . มีพื้นที่เล็กนิดเดียวเอง
          ถ้าเธอเล่นเอาอะไร ๆ ไปยัด ๆ ไว้มันก็เต็ม ก็แน่น 


           


          เราต้องรู้จักบริหาร . . .บางอารมณ์ บางความรู้สึก ให้เป็นสัดส่วน
          หัวใจจะได้ทนทาน

          "อย่าลืมว่าชีวิตของเธอยังอีกยาวไกล
          เธอต้องใช้หัวใจอีกยาวนาน"