♣ เรารักเขา ... แต่เขาไม่รักเรา ♣

เรารักเขา
เราก็บอกตัวเองว่า "ยอมทำได้ทุกอย่าง" เพื่อเขา
คำว่า รัก ทุ่มเท บูชา ยังดูน้อยไป
เมื่อเทียบกับความรู้สึกที่ "ให้" เขาไปทุกวัน
และมันก็เพิ่มปริมาณขึ้นทุกวัน

เขาไม่รักเรา
เขาก็บอกกับเราว่า "อย่าทำอะไรเพื่อเขาเลย" มันไม่มีประโยชน์
คำว่า รัก ทุ่มเท บูชา มันมากเกินไป
หากว่าเขาจะได้รับความรู้สึกเหล่านี้
เมื่อเทียบกับความรู้สึกว่างเปล่าที่เขามี...
มันไม่ได้ต่างไปจากวันเดิมๆเลย
เขาไม่ได้รู้สึกกับเรา "เกินกว่า" เพื่อนคนหนึ่งแค่นั้น

เรารักเขา
เราก็บอกตัวเองว่า "ไม่เป็นไรหรอก..."
เรามีความสุขที่ได้รักเขาแบบนี้
แม้บางคืนต้องนอนร้องไห้เพราะน้อยใจในโชคชะตา
บางวันต้องเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด เมื่อโทร.ไปแล้วเขาไม่รับ
แต่เพราะเรารักเขา
เราจึงยอมให้ความเจ็บปวดกระทำทารุณต่อหัวใจตัวเอง

เขาไม่รักเรา
เขาก็บอกเราว่า "เลิกทำร้ายตัวเองเสียที"
เขาไม่มีความสุขถ้าเห็นเราเป็นแบบนี้
วันที่เราร้องไห้... เขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก
บางขณะที่เราน้ำตาไหล เขาอาจกำลังหัวเราะอยู่ด้วยซ้ำ
เขาไม่อยากให้เราเจ็บปวด
ถ้าคุยโทรศัพท์กันแล้วจบลงที่ความไม่เข้าใจเหมือนเดิม
เขาเลือกที่จะเฉยชา... เพราะว่าไม่อยากให้ความหวังกับใคร

เรารักเขา
เรายึดมั่นในนิยาม "รักโดยไม่หวังผลตอบแทน"
แต่ลึกๆแล้วเรากลับมีแต่ความต้องการ
อยากจะได้รับสิ่งตอบแทนจากเขาบ้าง
แม้เล็กน้อยก็ยังดี

เขาไม่รักเรา
เขาไม่ยึดมั่นในนิยามอะไรเลย
เขารู้ตัวอยู่เสมอว่ากำลังทำอะไรอยู่ คนเรามันบังคับจิตใจกันไม่ได้
รักใคร หรือเกลียดใคร ความรู้สึกมันจะเกิดขึ้นเอง
เขารู้สึกเสียใจ ที่เขาทำอะไรให้เราไม่ได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว

เรารักเขา เขาไม่รักเรา
ความรู้สึกแตกต่าง กลายเป็นขั้วบวกขั้วลบ
ทว่า ไม่ใช่ขั้วบวกขั้วลบแบบในสนามแม่เหล็ก
ที่สามารถดึงดูดเข้าหากันได้
นี่เป็นความแตกต่างระหว่างความคิด
และต่างในเรื่องของหัวใจด้วย
จึงยากเหลือเกินที่กำหนดทิศทางตามที่ใจเราต้องการ

รัก...ทุกรูปแบบ
ทั้งแอบรัก ทั้งรักข้างเดียว หรือรักแต่ไม่แสดงออก ถ้ามันเป็นความรัก
ที่สร้างแรงบันดาลใจด้านบวกให้กับชีวิตเราได้ ก็รักไปเถอะ
แต่ถ้าความรักมันทำให้เราป็นทุกข์ มากกว่าที่จะสุขกับมัน
คงต้องกลับมาตั้งสติและทบทวนกันใหม่อีกครั้ง
ว่าควรปล่อยให้ความรักครั้งนี้มันดำเนินต่อไป
หรือควรหยุดไว้แค่ตรงนี้...

ชีวิตเป็นของเรา เรารักเขา เขาไม่รักเรา
...แล้วเราควรจะรักใคร