....จะผ่านไปนานสักเท่าไหร่....
......จะเปลี่ยนไปสักเพียงใด.....
ใจของฉันยังคงเดิม
ฉันจะทำอย่างไร....เมื่อใจนี้มีเพียงเธอเท่านั้น
แม้กี่เดือนกี่คืนวันที่ผันผ่าน..........................
ทรมาน.....แสนปวดร้าวและทรมาน......
ฉันได้แต่คิดถึงเธอ....ฉันได้แต่พยายามลืมเธอ
เมื่อฉันคิดถึงเธอน้อยลง......ฝันถึงเธอน้อยลง
....ทำไมเธอต้องย้อนกลับมา...กลับมาย้ำความทรงจำและความรู้สึกเดิมๆ
ทำให้ฉันต้องกลับมาปวดร้าวและเริ่มต้องพยายามใหม่ทุกครั้ง....
ฉันเหนื่อย....เหนื่อยเหลือเกิน
ทุกครั้งที่ได้เจอเธอ........เราเป็นเพื่อนกัน...เท่านั้น
ฉันได้แต่พยายามอยู่ห่างเธอ.....ห่างเธอ....
ทั้งที่เพียงเอื้อมมือออกไป...ฉันสามารถสัมผัสเธอ...ร่างกายของเธอ
...ทำไม่ได้...ใจของฉันไม่สามารถทำได้...เมื่อใจของเธอมีเค้าอยู่
ฉันเหนื่อยเหลือเกินทุกครั้งที่เจอกัน.....
ยิ่งย้ำเตือนความห่างเหินของเรา....
ฉันต้องเป็นคนที่มองเธอหันหลังจากไปอย่างไม่ใยดี......
ยิ่งย้ำเตือนให้ฉันกล่าวคำร่ำลาอยู่เพียงในใจ....
วันนี้หรือวันไหน....ที่ฉันจะลืมเธอได้...
ยิ่งพยายามฉันกลับยิ่งเดินถลำเข้าไป....ไม่มีทางออก
ฉันเหนื่อย....เหนื่อยเหลือเกิน
ทั้งเหงา โดดเดี่ยวและหวาดกลัว.......
ภายนอกฉันอาจดูแข็งแกร่ง....
ภายนอกฉันอาจเด็ดเดี่ยวเข้มแข็ง....
ภายนอกฉันอาจดูเหมือนไม่ต้องการใคร....
....ไม่เลย....ฉันต้องการเธอ....ฉันไม่อาจลืมเธอ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
