กำลังทำอะไรอยู่...???

วันเวลาล่วงเลยไปอยู่ตลอดเวลา....ชีวิต..เปรียบเสมือน
ต้นเทียนต้นหนึ่ง เวลาได้เกิดออกมาก็เหมือนกับเวลาที่จุดต้นเทียน

เมื่อจุดแล้ว ไฟก็จะเริ่มไหม้ต้นเทียนไปตามลำดับ จนหมดไปในที่สุด

ฉันใด....ชีวิตของเราก็เป็นเช่นนั้น...การที่เราๆท่านๆได้เกิดมาเป็น
มนุษย์นี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย...ดั่งที่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้

ทรงตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย ในบาลี มหาวาร.ส.ํ 19/568/1744...
หน้า 460 บรรทัดที่ 15...ดังมีความว่า...

"ภิกษุทั้งหลาย ถ้าสมมุติ มหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้..มีน้ำท่วมถึง
เป็นอันเดียวกันหมด บุรุษคนหนึ่งทิ้งแอกซึ่งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว

ลงไปในน้ำนั้น ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก ลมตะวันตก
พัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้

ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ อยู่ดังนี้..ในน้ำนั้นมีเต่าตัวหนึ่ง
ตาบอด ล่วงไปร้อยๆปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่งๆ ภิกษุทั้งหลาย...

เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนี้ว่าอย่างไร จะเป็นไปได้ไหม ที่เต่าตาบอด
ร้อยปีจึงจะผุดขึ้นมาครั้งหนึ่ง จะพึงยื่นคอเข้าไปในรูซึ่งมีอยู่เพียงรู

เดียวในแอกนั้น...??"..."ภิกษุทั้งหลาย ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกัน
ที่ใครๆจะพึงได้ความเป็นมนุษย์ ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน ที่ตถาคต

ผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะจะเกิดขึ้นในโลก ยากที่จะเป็นไปได้ ฉันเดียวกัน
ที่ธรรมวินัย..อันตถาคตประกาศแล้วจะรุ่งเรืองไปทั่วโลก ภิกษุทั้งหลาย

แต่มาบัดนี้ ความเป็นมนุษย์..ก็ได้แล้ว ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ
ก็บังเกิดขึ้นในโลกแล้ว และธรรมวินัย อันตถาคตประกาศแล้ว ก็รุ่งเรือง

ไปทั่งโลกแล้ว...ภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้น...ในกรณีนี้ พวกเธอพึงกระทำ
โยคกรรมเพื่อให้รู้ ว่า "นี้..ทุกข์ นี้ เหตุให้เกิดทุกข์.. นี้ หนทางให้ถึงความ

ดับทุกข์"...ดังนี้เถิด"....พระพุทธองค์ทรงมีพระมหากรุณาธิคุณ อันล้นพ้น
ทรงเตือน ทรงสอนให้เห็นถึงความยากลำบาก ยากยิ่งกว่าการงมเข็ม

ในมหาสมุทร กับการที่จะได้เกิดมาเป็นมนุษย์...เช่นนี้ เมื่อเราได้เกิดเป็นมนุษย์
แล้ว และยิ่งได้มาพบเจอพระพุทธศาสนา...ทำไม เราจึงไม่ทำให้ชีวิตนี้มีแต่ความเจริญ

ในทางด้านจิตใจ ยกระดับพัฒนาจิตใจ ดำรงตนให้สมกับความยากลำบากที่ได้เกิดมา
เป็นมนุษย์ ทำความดี กระทำกุศลกรรมตามหลักคำสอนของพุทธะ ทั้งทางกาย

วาจาและใจ เพื่อให้ถึงแห่งฝั่งอันพ้นทุกข์ ฝั่งทางโน่น..ฝั่งแห่งพระนิพพาน...ฯ