ข้อเตือนใจ ๕ ประการที่พึงระลึกอย่างสม่ำเสมอ
ธรรม บรรยายวันแห่งสติ ๒๑ กันยายน ๒๕๕๖ หลวงแม่ดอกไม้ (ฮวางิม)
เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้
เรามีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บป่วยไม่ได้
เรามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไม่ได้
เราทุกคนรวมทั้งคนที่เรารัก มีการเปลี่ยนแปลงเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นไม่ได้ อย่างไรก็จะต้องจะพลัดพรากจากกัน
เราคือผู้รับผลของการกระทำของเรา ทั้งทางกาย วาจา ใจ การกระทำของเราคือการสืบเนื่องของเรา
นี่เป็นคำสอนของพระพุทธองค์ว่าด้วยสิ่งที่เราพึงกำหนดรู้ ๕ ประการ เพื่อการภาวนาอยู่เสมอ จากพระสูตรบาลี อังคุตรนิกาย เพราะเรามักจะลืมเลือนสิ่งเหล่านี้ไป ฉันจะแบ่งปันการปฏิบัตินี้จากประสบการณ์ของฉัน จากคำสอนของพระอาจารย์ติช นัท ฮันห์ ครูของฉัน ที่นำคำสอนนั้นมาเขียนเรียบเรียงใหม่เพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น
เรามีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บป่วยไม่ได้
พระพุทธเจ้าทรงเตือนพวกเราอยู่เสมอว่า ทุกอย่างล้วนอนิจจัง ไม่เที่ยงแท้แน่นอน ในยามที่แข็งแรงเรามักไม่ตระหนักในเรื่องนี้ เรานึกว่าเราจะแข็งแรงตลอดไป เราจะไม่มีวันเจ็บไข้ได้ป่วย แต่แล้วเมื่อวันหนึ่งเราล้มป่วย ป่วยหนัก เรารู้สึกโศกเศร้า สิ้นหวัง เวลาที่แข็งแรงเรามักจะขาดสติ ใช้ชีวิตในทิศทางที่ทำลายสุขภาพ และเมื่อป่วยเราก็โศกเศร้า และหากความเจ็บป่วยนั้นรุนแรงมากเราก็อาจคิดจะฆ่าตัวตาย
ทั้งๆ ที่เรารู้ว่าเราจะต้องป่วยแต่ทำไมเราจึงไม่ดำเนินชีวิตในทิศทางที่จะบำรุง ดูแลสุขภาพ ทำไมเราจึงยังใช้ชีวิตในวิถีที่ทำร้ายร่างกายของเรา หากเราติดตามข่าวสารก็จะเห็นว่าบางคนมีสุขภาพดีแม้เขาจะแก่ชรา แต่คนจำนวนมากในปัจจุบันนี้ล้วนแต่เจ็บป่วยเป็นโรค ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
เราต้องกลับมาดูอาหารประจำวันของเรา เรากินเนื้อสัตว์มากเกินไปหรือเปล่า เรารับพิษเข้าสู่ร่างกายทางไหนบ้าง เราดื่มแอลกอฮอล์เป็นประจำใช่ไหม เราใช้ชีวิตโดยที่ไม่ได้นำสุขภาพดีมาสู่ตัวเราเลย--.ใช่หรือเปล่า เรานำมะเร็งเข้าสู่ตัวเราด้วยการดื่ม การกิน บางครั้งเราก็นำเอดส์มาสู่ตัวเรา เธอไม่ควรจะกล่าวว่า ก็ในเมื่อความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา ดังนั้นฉันจะดำเนินชีวิตอย่างไรก็ได้ จะกินอย่างไรก็ได้ ดื่มอย่างไรก็ได้ มีความสัมพันธ์มีกามารมณ์อย่างไรก็ได้
เป็นเรื่องตลกที่เมื่อเราสุขภาพดี มีร่างกายแข็งแรง เราไม่ตระหนักว่าเราโชคดี ไม่ตระหนักถึงเหตุที่ทำให้สุขภาพดี แต่ทันทีที่เราเจ็บป่วย เรากลับโทษว่า พระเจ้าไม่รักเรา โทษคนนั้นคนนี้
หลายคนที่เจ็บป่วยมักจะรู้สึกว่า คนรอบข้างคงไม่อยากจะเข้าใกล้ รู้สึกโกรธ อยากทำลายข้าวของ อยากทำร้ายผู้คน ฉันเคยได้ยินว่าบางคนที่รู้ว่าตนเองเป็นผู้ติดเชื้อ HIV พยายามจะแพร่เชื้อนั้นให้คนอื่นเพื่อจะได้เจ็บป่วยเหมือนกับตน ฉันไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้จริงหรือไม่ แต่ฉันได้ยินเรื่องแบบนี้บ่อยเหลือเกินซึ่งทำให้ฉันรู้สึกเห็นใจคนเหล่านี้ มาก ทำให้ฉันตระหนักว่า เราควรดำเนินชีวิตในวิถีแห่งสติเสมอ เมื่อแข็งแรงเรามักจะเย่อหยิ่ง ทะนงตน ไม่ค่อยเห็นอกเห็นใจคนที่กำลังตกอยู่ในภาวะเจ็บป่วย แต่เมื่อใดก็ตามที่เราเจ็บป่วย เราจะระลึกรู้สิ่งเหล่านี้ เราจะเข้าใจผู้อื่นมากขึ้น เราจะเข้าใจความทุกข์อันเกิดจากความเจ็บป่วย ใจของเราจะเปิดกว้าง เราจะรู้ว่าเมื่อเราเจ็บป่วย ตัวเราเป็นทุกข์ คนที่รักเราก็เป็นทุกข์ด้วย สิ่งนี้จะทำให้เกิดการตระหนักรู้ถึงการใช้ชีวิตของเรา
ที่มา thaiplumvillage.org
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
