ขึ้นกับว่าวาระจิตขณะทํานั้นจิตเราทําบุญด้วยจิตแบบใด ถ้าจิตเราที่ตั้งมั่นอยู่กับกุศล การทําความดี การทําบุญ โดยเป็นการ ละออก สละออก นั้นหล่ะจึงเป็นบุญที่แท้จริง ไม่ใช่จิตที่เราโลภทําบุญด้วยความอยากได้บุญจะได้บุญเพียงเล็กน้อย ทําบุญไม่หวังผลของบุญว่าจะได้บุญ แต่ทําเพราะอยากทําความดีอยากเสียสละให้ผู้อื่นจะได้บุญมาก และถ้าจิตขณะทําบุญนั้นว่างไม่หวังอะไรเลยแม้จะชั่วคราวแต่ในขณะที่กระทําจิตเป็นแบบนั้น จะเป็นยิ่งกว่ามหากุศล เพราะจิตที่ว่างเป็นจิตของพระอรหันต์ (พระอรหันต์ จะมีจิตที่ว่างตลอด) ผู้ปฏิบัติที่เจริญสติไปมากๆจะมีจิตที่ว่างมากขึ้นไปเรื่อยๆตามความก้าวหน้าในธรรม และการปฏิบัติธรรมเจริญสติเป็นกุศลหรือบุญอันยิ่งใหญ่อยู่แล้ว แค่วาระจิตตั้งมั่นมีสติได้เพียงแค่ชั่วขณะก็ได้บุญมากกว่าการทําทานสร้างโบสถ์หนึ่งหลัง
ขอขอบคุณ Trader Hunter พบธรรม
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
