จาก มหานิทานสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์ ไม่เคยมีมา ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ปฏิจจสมุบาท นี้ลึกซึ้ง สุดประมาณ และ ปรากฏเป็นของลึก ก็แหละถึงจะ เป็นเช่นนั้น ก็ยังปรากฏ แก่ข้า พระองค์ เหมือนเป็น ของตื้นนัก ฯ

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เธออย่าพูด อย่างนั้น อานนท์ 

เธออย่าพูด อย่างนั้น อานนท์ 

ปฏิจจสมุบาท นี้ ลึกซึ้งสุดประมาณ และ ปรากฏเป็น ของลึก ดูกรอานนท์ เพราะไม่รู้จริง เพราะไม่แทงตลอด

ซึ่งธรรมอันนี้ หมู่สัตว์นี้ จึงเกิดเป็น ผู้ยุ่งประดุจด้าย ของช่างหูก เกิดเป็นปม ประหนึ่งกระจุกด้าย เป็นผู้เกิด มาเหมือน หญ้ามุงกระต่ายและ หญ้าปล้อง จึงไม่พ้นอุบาย ทุคติ วินิบาต สงสาร ...

ดูกรอานนท์ เพราะ อวิชชาเป็น ปัจจัยจึงเกิดสังขาร 

เพราะ สังขารเป็น ปัจจัยจึงเกิด วิญญาณ 

เพราะ วิญญาณเป็น ปัจจัยจึงเกิด นามรูป 

เพราะ นามรูป เป็นปัจจัยจึงเกิด สฬายตนะ 

เพราะ สฬายตนะ เป็นปัจจัย จึงเกิด ผัสสะ 

เพราะ ผัสสะ เป็นปัจจัย จึงเกิด เวทนา 

เพราะ เวทนา เป็นปัจจัย จึงเกิด ตัณหา 

เพราะ ตัณหา เป็นปัจจัย จึงเกิด อุปาทาน 

เพราะ อุปาทาน เป็นปัจจัย จึงเกิด ภพ 

เพราะ ภพเป็น ปัจจัย จึงเกิด ชาติ 

เพราะ ชาติเป็น ปัจจัย จึงเกิด ชรามรณะ โสกปริเทวทุกขโทมนัสอุปายาส ฯ ความเกิด ขึ้นแห่ง กองทุกข์ ทั้งมวล นี้ย่อมมีด้วยประการฉะนี้ ฯ

ขอขอบคุณ Trader Hunter พบธรรม