ทุกข์ โกรธ เกลียด แค้น โมโห คือการฝึกตน!

ทุกครั้งที่รู้สึกโกรธ เกลียด แค้น โมโห เจ็บใจ ทุกข์ใจ เมื่อใดก็ตามที่เกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมา ถือว่าเป็นโอกาสที่ที่เราจะได้ฝึกตน ไม่ให้คิดอาฆาตแค้น ก่อเวรก่อกรรม ด้วยการให้อภัย ปล่อยวาง อโหสิกรรมให้กับเจ้ากรรมนายเวรทั้งในอดีตและในภพชาตินี้

หากทำแล้วยังทุกข์อยู่นั้นก็แสดงว่าเราสู้กับตัวเองยังไม่ชนะ แล้วจะเอาพละกำลังที่ไหนไปสู่กับคนอื่น

เอาชนะผิดชอบชั่วดีในกายตนยังไม่ได้แล้วจะเป็นแบบอย่างที่ดีให้ใครได้ หลักพุทธศาสนา จึงเน้นย้ำเสมอให้เรา วางตน วางใจให้ปล่อย อย่ายึดมั่นถือมั่น ใครทำไม่ดีกับเรา การจัดการปัญหาไม่ใช่ไปเอาคืนให้สาสมความแค้น

แต่ผู้ชนะคือชนะใจตน นิ่ง ไม่โต้ตอบและปล่อยวาง ให้อภัย

ยิ่งนิ่งมากเท่าไหร่ก็
ยิ่งเอาชนะความไม่ดีทั้งหลายได้เท่านั้น

เครดิตแหล่งข้อมูล : เพจเห็นทุกข์เห็นธรรม