การฝึกจิตแบบพุทธ มีบันไดให้ปล่อยวางเป็นขั้นๆ

การฝึกจิตแบบพุทธมีบันไดให้ปล่อยวางเป็นขั้นๆรู้ว่าปล่อยจริงด้วยการใช้ใจเป็นเครื่องชี้วัด

การสละทรัพย์ เป็นการปล่อยวางขั้นต้น
ถ้ามีความสุขในการให้ทาน
ไม่มีใจผูกพันหวังประโยชน์จากการให้ทาน
มีแต่หวังให้ทานนั้นเป็นประโยชน์กับคนอื่น
จิตคลายจากสภาพหวงไว้ว่านี่ ‘ของฉัน'
ไม่กลับไปเสียดายหรือรู้สึกผูกพันกับสิ่งนั้นอีกเลย
อันนั้นถือเป็นการปล่อยวางเต็มขั้นในระดับทรัพยทาน

การสละความพยาบาท เป็นการปล่อยวางขั้นกลาง
ถ้าเห็นอาการหงุดหงิดงุ่นง่านอยากแก้แค้นเอาคืน
เป็นความป่วยทางจิตชนิดหนึ่ง
แล้วละอาการป่วยเสียได้
เป็นสุขกับจิตที่หายป่วยได้
ไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องเป็นฝ่ายถูกกระทำให้ช้ำใจ
คิดแต่เรื่องใหญ่คือใจไม่ทำร้ายตัวเองซ้ำ
อันนั้นถือเป็นการปล่อยวางเต็มขั้นในระดับอภัยทาน

การตั้งใจรักษาศีลตลอดชีวิต เป็นการปล่อยวางขั้นก้าวหน้า
ถ้ามีความสุข ความเบา ความโล่งอก
ที่พ้นจากการควบคุมของกิเลส
ที่คอยยั่วยุให้ทำบาปผิด ละเมิดสำนึกของตัวเอง
ไม่มีความอาลัยในเหยื่อล่อที่ส่งแรงดึงดูด
ให้ก้าวข้ามเส้นศีลธรรม
มีแต่จะหันหลังให้แบบไม่ไยดี
อันนั้นถือเป็นการปล่อยวางเต็มขั้นในระดับศีล

การเจริญสติเพื่อพ้นอุปาทาน เป็นการปล่อยวางขั้นสูงสุด
ถ้าฝึกถูก มีทิศทางในการรู้เข้ามาในกายใจเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เห็นส่วนย่อยและส่วนใหญ่ของกายใจ
แสดงความไม่เหมือนเดิม ไม่ใช่ตัวเดิม ไม่เคยมีตัวใครจริง
กระทั่งเกิดสมาธิขั้นสูง
เกิดความเป็นไฟล้างกิเลส
ตัดความสำคัญผิดว่ากายใจเป็นตัวตนได้ขาดสิ้น
อันนั้นถือเป็นการปล่อยวางเต็มขั้นในระดับภาวนา

การปล่อยวางนอกเหนือจากนั้น
ชนิดที่ไม่เด็ดขาด
ชนิดที่ย้อนกลับมากำเริบเป็นยึดมั่นถือมั่นได้อีก
ให้นับเป็นของเก๊ ไม่ใช่ของจริงทั้งสิ้น
แต่การปล่อยวางเก๊ๆก็มีประโยชน์
เพราะช่วยให้เลิกทำผิดได้เป็นคราวๆ
กับทั้งเป็นบันไดให้ปล่อยวางในระดับสูงได้ยิ่งๆขึ้นไป

ส่วนการ ‘โชว์ปล่อยวาง'
คือ จงใจแกล้งทำสีหน้าสีตา
หรือกระทั่งมีทีท่าว่าทำใจได้
เพื่อให้คนอื่นเห็น เพื่อให้คนอื่นชื่นชม
อันนั้นไม่ใช่แม้แต่ปล่อยวางเก๊ๆ
แต่เป็นแค่การแสดงท่าปล่อยวาง
นอกจากไม่มีผลดี ยังมีผลเสีย
เป็นกรรมที่ให้ผลคือปล่อยวางยาก
หรือปล่อยวางอะไรจริงไม่ได้เลย!

ขอบคุณ :::: Dungtrin