การละวาง ไม่อาจทําได้ด้วยความคิด

หลักการนะครับ เราใช้ความคิดไปห้ามความคิดไม่ได้หรอกครับ ดังนั้นเราจะไปคิดบังคับเพื่อที่จะปล่อยวาง(สิ่งที่คิด) ไม่ได้จริงๆหรอก เวลาเจอเรื่องใหญ่ๆรับรองหลุดทุกรายครับ วิธีการจริงๆที่จะทําให้ปล่อยวางได้ หลักคือ " เมื่อเรารู้ความรู้สึกตัว หรือ อยู่กับความรู้สึกตัว เราจะไม่คิด " ความรู้สึกตัว นั้นคือ สติ ครับ ซึ่งก็คือ สติปัฏฐาน4 ในภาษาธรรมนั้นเอง เมื่อเราหมั่นรู้ความรู้สึกตัวบ่อยๆ เป็นการเจริญสติ(สติปัฏฐาน4) จะทําให้เรามีกําลังของสติมากขึ้นไปเรื่อยๆครับ กําลังของสติที่มีมากขึ้นเนี้ยจะทําให้เราเห็นความคิด เห็นรายละเอียดของสิ่งที่เราคิด และเมื่อไหร่ที่เรามีกําลังมากพอ เราจะละทิ้งความคิดได้ เมื่อขณะที่เรามีความรู้สึกตัวความคิดจะไม่เกิดครับ แต่ความรู้สึกตัวปกติจะไม่อยู่กับเราตลอด จะอยู่แค่ช่วงสั้นๆไม่นาน แต่จะขยายเวลามากขึ้นได้เมื่อเราฝึกไปมากๆขึ้น เมื่อเรามีความรู้สึกตัวจะมีสติจะไม่เผลอครับ แล้วสิ่งหล่าวนี้จะไปทําให้ ปัญญาญาณ ที่เรามีอยู่แล้ว สามารถที่จะแสดงปัญญาที่แท้จริงออกมาได้ เพราะไม่ถูกความคิดครอบงําอีก ตัวปัญญาอันนี้หล่ะครับ ที่ทําให้เราแจ้งในวิชชาและละอวิชชาได้ และตัวปัญญานี้หล่ะครับที่จะมาทําให้เราละ กิเลส ตัญหา ความหลงผิดต่างๆของเราได้ ซึ่งมาถึงตรงนี้ จะทําให้เราใช้ชีวิตไปกับวิชชา ทําให้ศีลเองค่อยๆถึงพร้อมโดยที่เราไม่ได้ไปบังคับถือศีลครับ
ขอขอบคุณ Trader Hunter พบธรรม