พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ชีวิตของตัวเองนั่นแหละน่ารักที่สุด เราก็ต้องรู้จักรักตัวเอง มีเมตตาต่อตัวเอง มีเมตตาต่อตัวเอง หมายความว่า ทำจิตใจให้สงบ สบายใจ มีความสุขใจ การ ทำให้จิตใจมีความสุขต้องรู้จักปล่อยวางความรู้สึกที่ไม่ดี เครียด หรืออารมณ์ต่างๆ ที่ตกค้างอยู่ น้อยใจ เสียใจ กลัว โกรธ อารมณ์เหล่านี้ต้องปล่อยวาง วิธีปล่อยวางก็คือ กำหนดรู้ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า เมื่อเรารู้จักพิจารณาด้วยปัญญาว่าความไม่สบายใจนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เมื่อรู้ว่ามีอารมณ์ไม่สบายใจ หรืออุบายง่ายๆ ก็ให้ปรับปรุงลมหายใจยาวๆ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ ติดต่อกัน ต่อเนื่องกัน เพียงเท่านี้ เมื่อเรามีความรู้สึกตัวชัดเจน จิตตั้งมั่นอยู่กับลมหายใจเข้า ลมหายใจออกแล้ว ความไม่สบายใจก็จะตั้งอยู่ไม่ได้
ก่อนนอนเราชำระล้างร่างกายให้สะอาดด้วยการอาบน้ำ ส่วนการชำระจิตใจก็ด้วยการอานาปานสติหรือเมตตาภาวนา คือการทำจิตใจให้สบาย มีความสุขใจ ถ้าเราทำได้ทุกวัน เราก็จะรักษาความเป็นปกติของจิตใจได้ กลางวันจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นก็ตาม บางครั้งเราอาจจะทำอะไรผิดพลาดแล้วก็รู้สึกเสียใจ ก่อนนอนก็ต้องปล่อยวาง ถ้าจิตใจไม่มีกำลัง เราก็จะติดอยู่ในอารมณ์ไม่พอใจ เมื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นก็ตาม เราจะติดอยู่ในอารมณ์นั้น โดยเฉพาะเมื่อเราทำผิดแล้วก็อาจติดอยู่ในอารมณ์อยู่หลายวันก็เป็นได้
ดังนั้น สิ่งที่ต้องฝึก ก็คือ ก่อนนอนเมื่อเราได้ทบทวนชีวิตในวันนี้แล้ว ต้องพยายามปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง ธรรมชาติในจิตของเราทุกคนนั้นเป็นประภัสสร สะอาด ขอให้มีความเห็นว่าความไม่สบายใจนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา พยายามฝึกนิสัยของเรา เมื่อรู้สึกไม่สบายใจต้องหัดปล่อยวาง เรื่องเหล่านี้ ถ้าเราเข้าใจแล้วก็จะมีประโยชน์ ถ้าเราไม่เข้าใจก็จะติดอยู่ในอารมณ์เก่าๆ ทำให้จิตใจซึมเศร้า บางคนเสียใจในอดีตที่ผ่านมานานแล้ว ย้ำคิดบ่อยๆ แล้วทำให้ปัจจุบันไม่สบายใจก็มีอยู่ เมื่อเราต้องการมีสุขภาพใจดี ก็ขอให้พิจารณาให้เห็นว่าความไม่สบายใจนี้ไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา เป็นปฏิกูลทางจิตใจ ไม่ต้องโทษคนอื่น ความไม่สบายใจจะเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เราต้องทำคือปล่อยวาง ไม่ให้คิดมโนกรรม วจีกรรม กายกรรม การคิด การพูด การกระทำ
หากเราสามารถรักษาจิตใจให้คิดดี คิดถูกได้ ก็เท่ากับว่าเรามีห้องสุขาทางจิตใจไว้รองรับอารมณ์พอใจ ไม่พอใจ เราสามารถชำระจิตใจของเราได้ รักษาความสะอาดของจิตใจได้ เรื่องนี้เป็นประเด็นสำคัญ ถ้าพูดภาษา ธรรมะก็คือ ความไม่ยินดียินร้าย รักษาใจเป็นปกติ รักษาจิตใจหนักแน่น พูดภาษาของอาจารย์ก็คือ รักษาสุขภาพใจดี หากระหว่างวันเรามีเหตุการณ์ที่ทำให้ใจไม่ปกติ เราก็กลับมาปรับปรุงลมหายใจ ง่ายๆ ก็คือ หายใจออกยาวๆ กำหนดรู้ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า ต่อเนื่องกันสักพักก็จะเบาใจ สบายใจ ก่อนนอนพยายามตั้งใจ ทำใจให้สบายที่สุด ประมาณ ๒๐ นาที แล้วจึงนอน
คัดลอกบางตอนมาจาก
หนังสือ "วัคซีนธรรมะ" โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก
ที่มา dhammajak.
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
