วังวนอวิชชา

คนเราก็ล้วนแต่รัก-ชอบความสุข และ
เกลียด-ไม่ชอบความทุกข์....
พอเกิดความสุขก็ยินดีพอใจ หวงความสุข..
ต้องการให้ความสุขคงอยู่ตลอดไป...
พอความสุขมลายหายไป ก็เสียใจ...
หาทางทำให้ความสุขเกิดอีก...

พอมีความสุขก็อยากให้สุขขึ้นไปอีก...ดิ้นรน...แสวงหา
ความสุขที่ยังไม่เกิด...ลงมือทำอะไรต่อมิอะไรสารพัด
เพียงเพื่อให้มีความสุขตามที่ตนเองต้องการ...

พอเกิดความทุกข์ก็ไม่ยินดีไม่พอใจ...อยากให้หายทุกข์
หาทางผลักไส ทำลายความทุกข์ให้ดับดิ้นสิ้นไป...
ไม่น่าเชื่อเลยว่า......
บางคนถึงกับลงมือทำในสิ่งที่เลวร้ายที่สุด...
เพียงเพื่อให้ตนเองได้รับความสุข...
หรือเพียงเพื่อทำให้ตัวเองหายจากความทุกข์...

เพราะคนเราไม่รู้ว่า...
ไม่รู้ว่า...ที่จริงแล้วความสุขนั้นไม่อาจเกิดขึ้นกับเราตลอด
ไม่รู้ว่า...ที่จริงแล้วความสุขนั้นล้วนแต่ทำให้เราต้องดิ้นรน
เพื่อให้ได้สุข เพื่อจะหนีทุกข์...

ไม่รู้ว่า...ที่จริงแล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็นว่าเป็นความสุข
นั้น จะไปจบลงที่เป็นทุกข์...
ไม่รู้ว่า...ที่จริงแล้วเรากำลังถูกหลอกลวง จนในที่สุดเรา
ต้องตกลงไปอยู่ในความทุกข์ ไปตราบนานแสนนาน...
ไม่รู้ว่า...ความสุขที่แท้จริง ที่ไม่หลอกลวงให้เราตกลงไป
อยู่ในความทุกข์นั้นมีอยู่หรือไม่....?

เมื่อเราไม่รู้...เราจึงหลงวนเวียนอยู่ในวังวนของความสุข
ความทุกข์...ไปอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น....ฯ

~จากหนังสือ...'วิถีแห่งความสุข'...โดย สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา~