หลักธรรมะ....
ทุกวันนี้เราทำไมถึงทุกข์ไม่หาย คือ...เราเลี้ยงทุกข์ไว้ นึกว่าทุกข์
มันเป็นของดี จะทิ้งมันไปก็กลัว...นึกว่ามันเป็นสุข ก็เลี้ยงทุกข์ไว้
ทุกข์มันก็อยู่สบาย เราก็ร้องไห้ไปเรื่อย ไม่สบาย ให้นั่งก็ไม่สบาย
ให้นอนก็ไม่สบาย ให้อาหารดีๆก็ไม่สบาย ใจมันเป็นทุกข์อยู่เพราะ
อะไร ให้อาหารไม่ถูก ไม่พอ ไม่ถูกเรื่องมันคือเกาไม่ถูกจุดคันมัน
มันก็ไม่หาย จะไปแก้โดยวัตถุต่างๆไม่ได้ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ทุกข์
ที่มันเกิดขึ้นมา จะไปแก้วัตถุไม่ได้ จะไปสร้างวัตถุให้พอกับใจของ
คนนั้น พอไม่ได้
นอกจากเราจะรู้เรื่องของธรรมะ...เรื่องอนิจจัง...ของไม่เที่ยง เรื่อง
ทุกขัง...ความเป็นทุกข์ เรื่องอนัตตา...ความไม่ใช่ตัวตนอย่างนี้
เป็นความจริงเหลือเกิน เป็นสัจธรรม ถ้าเป็นสัจธรรมจริงๆ ถ้ารู้
เรื่องอนิจจังเช่นนี้แล้ว ถ้าหากว่าใครนับถือคริสต์ก็เรียกว่าเห็นพระ
เจ้า ใครนับถือพุทธก็เรียกว่าเห็นพระพุทธ ถ้าใครไม่เห็นอนิจจัง อยู่
ในพุทธศาสนาก็ไม่เจอพระพุทธ อยู่ในคริสต์ก็ไม่เห็นพระเจ้า ก็พระ-
เจ้ากับพระพุทธเจ้ามันอันเดียวกันเท่านั้นแหละ คือธรรมะอันเดียวกัน
ถ้าเห็นอนิจจังก็คือเห็นความจริงอันเดียวกันทุกคน ไม่แปรเปลี่ยน
เป็นอย่างอื่น
ฉะนั้น วันนี้จึงให้ญาติโยมทั้งหลายทำความสงบดู...เรื่่องที่ทำความ
สงบนี้ บางแห่งก็สงสัยเหมือนกัน การนั่งหลับตา...บางคนก็พูดว่า
โอ้ย! ฉันไม่ไปแล้วนั่งหลับตา แค่ลืมตาโยมยังไม่เห็นเลยจะไปหลับ
ตาจะไปเห็นอะไรอย่างนี้ แล้วดูลึกซึ้งเข้าไปอีกว่า เรานั่งและลืมตา
เดี๋ยวนี้ ลืมตาเดี๋ยวนี้เรามอง ไปเห็นบ้านเราไหม มองเห็นบ้านสาย
ตาเราถึงไหม ถ้าหลับตาแล้วอย่างนี้เอาจิตเพ่งไปถึงบ้านเราได้ไหม
ดูอย่างนี้
ฉะนั้น ท่านจึงให้นั่งสมาธิ จะให้มันรวมเข้ามา ให้มันเป็นกำลังเพื่อ
ให้แก้ปัญหาต่างๆได้ ความเป็นจริงแล้วอาตมาสอนกรรมฐานที่นี่
พูดมากไปเสียหน่อย ความเป็นจริงของไม่มากขนาดนั้น ของนิด
เดียวเท่านั้นแหละ ไม่ใช่ของมากอย่างนั้น นี่พูดตามอาการของจิต
เท่านั้นแหละ...ฯ
~หลวงปู่ชา สุภัทโท~
ขอนอบน้อมแด่คุณพระไตรสรณะทั้งสาม...
ขอความสุขความเจริญในกุศลธรรมจงมีแด่ทุกๆท่าน
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
