เพื่อการปฏิบัติ...มิใช่คาดเอา..คิดเอา

ธรรมะ...ในพุทธะ...เป็นปัจจัตตัง...
เป็นธรรม...ที่ผู้ปฏิบัติเท่านั้น จึงจะ..'รู้แจ้ง เห็นจริง'
ด้วย..'ปัญญา..'ในทางธรรม มิใช่ปัญญา...ทางโลก
ผู้ที่มีปัญญาในทางโลก..ก็คือเป็นผู้ที่มีสัญญา...(ความจำ)ดี
หากเพียงแต่ มิใช่...'อริยทรัพย์' คือ...'ปัญญา'...ของพุทธะ นั่นเอง

ในทางโลก...การจะมีปัญญา ต้องมีความจำในการ...
''ฟัง-พูด-อ่าน-เขียน และรวมไปถึง...คิด..."
เป็นการนำปัญญาที่มี มาใช้ประโยชน์ในการหาทรัพย์สิน
ปัจจัยสี่ต่างๆ ในทางโลก...

ส่วน...'ปัญญา'...ในทางธรรม...ต้องปฏิบัติในทางพุทธะ...เท่านั้น
ต้องปฏิบัติ...เท่านั้น ทางอื่นหาไปถึงไม่...
เป็นการนำปัญญาที่มี มาใช้ประโยชน์เพื่อการหลุดพ้น..
แห่งสังสารวัฏฏะ...ทะเลแห่งความทุกข์...

เช่นนี้การจะมี...'ปัญญา'...ในทางพุทธะ
ต้องปฏิบัติทั้งสามตามอริยสัจจ์
เพราะ...ตัวแท้ของพุทธศาสนานั่นคือ...
การปฏิบัติด้วยกาย...วาจา...ใจ

เป็นไปเพื่อการหลุดพ้น...
เป็นไปเพื่อมรรคผล...
เป็นไปเพื่อนิพพาน...
นี่คือ...การปฏิบัติแบบพุทธะ..อย่างแท้จริง...ฯ

~ขอนอบน้อมแด่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์~