เราจะรักอย่างมีสติ

"ความรัก"ต้องวางอยู่บนรากฐานแห่งความมีสติ

รักอย่างมีปัญญา จะทำให้ผู้รักมีความสุข เป็นอิสระ

ไม่มีจิตใจที่คับแคบ ที่ผูกมัดรั้งเขาเอาไว้เป็นของ"เรา"

ต้องหันกลับมามองความรักใหม่

เริ่มจาก "ใจ" ของเราก่อน ลองหันกลับมามองตัวเองด้วยความจริงใจ

และเมตตาว่าเรา "รัก" ตัวเองเป็นหรือเปล่า

ลองมองดูตัวเองซิว่า เราดูแลกาย จิต และวิญญานของเราดีอยู่หรือไม่

เรา "เบียดเบียน" ตัวเองจนเกิดทุกข์บ้างไหม?

เราต้องเริ่ม "รัก" ตัวเองให้เป็นเสียก่อน

ถ้าเรา "รัก" ตัวเรา เราจะเมตตาต่อตัวเรา

เราจะไม่เบียดเบียนหรือทำร้ายใจเราให้ขุ่นมัว

ถ้าเราจะรักตัวเอง "อย่างไม่เห็นแก่ตัว" แต่ระมัดระวังใจเราเป็นอย่างดี

ใจอย่างนี้จะเข้มแข็ง และมีพลังแห่งความรักกว้างขวางยิ่งใหญ่

ต้องเตือนใจตัวเองอยู่เสมอว่า "เราจะรักอย่างมีสติ"

พร้อมด้วยปัญญา จะไม่ติดอยู่ในความหลงไหลไร้สติ

ที่มุ่งให้เขากลับมาสนองเรา เราจึงจะสุข

เพราะถ้าเป็นเช่นนั้น เรานั่นแหละที่จะเจ็บปวดและเป็นทุกข์

จงเป็นสุขที่ได้รัก รักอย่างไม่มีเงื่อนไข

รักอย่างไม่ยึดครองเป็นของตน

และรักอย่างไม่ต้องการสิ่งตอบแทน.....

ถ้าทำได้....จะเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่

ไม่คับแคบ หากแต่งดงามอย่างกว้างขวาง

ไม่มีสิ้นสุด....ไม่มีประมาณ

"รักใดยิ่งรักยิ่งทุกข์ ตายอยู่บนกองทุกข์ อย่าบุกต่อ...

รักใดยิ่งรัก ยิ่งหมดทุกข์ อยู่เหนือทุกข์ ขอให้รุกให้ดี"



 คัดจาก เพื่อนทุกข์ 2 โดย แม่ชีศันสนีย์  เสถียรสุต