‘เจ้าหญิง’ที่สิ้นพระชนม์เป็นพระองค์สุดท้าย ในยุคราชวงศ์ชิง

ในปี1973 พระองค์ถูกปล่อยตัว แล้วทางการได้บังคับให้พระองค์ไปทำงานเป็นกรรมกรอยู่ในฟาร์มปศุสัตว์
ในปี 1978 พระองค์ได้เขียนจดหมายเพื่อของานใหม่กับเติ้งเสี่ยวผิง เติ้งเสี่ยวผิงจึงได้หางานใหม่ให้พระองค์ทำ พระองค์ก็ทำมาจนถึงปี 1980 แล้วถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระ
ในปี 1996 พระองค์พร้อมกับสามีคนที่ 2 ก็ได้สร้างโรงเรียนสอนภาษาญี่ปุ่นขึ้นในจีน
ในปี 2014 พระองค์ก็สิ้นพระชนม์ลงในฐานะสามัญชน เมื่อวันที่ 26พฤษภาคม สิริอายุรวม 95 พรรษา

สำหรับเจ้าหญิงจินโมยู นี้พระองค์องค์เป็นเด็กกำพร้าพระบิดามารดา ตั้งแต่ยังมีพระชนมายุได้ 4 ขวบ พระองค์จึงได้รับการอุปการะจากแม่ 3 ที่ญี่ปุ่นและทรงศึกษาเล่าเรียนอยู่ที่นั้นจนพระชนม์ได้ 19 พรรษา จึงเสด็จกลับบ้านเกิดที่เมืองจีน พอมาอยู่ที่จีนพระองค์ก็ทำงานเป็นนักข่าวบ้าง ร้องเพลงบาง สุดท้ายก็เข้าทำงานในบริษัทของญี่ปุ่น

ต่อมาจีนได้เกิดสงครามกลางเมืองขึ้น บรรดาพระญาติพระวงศ์ของพระองค์ ก็ได้พากันหลบหนีออกไปต่างประเทศ ทิ้งพระองค์พร้อมกับบรรดาหลานๆ ไว้กับแม่นมที่มีอายุมากแล้ว พระองค์จึงตัดสินใจนำเอาทรัพย์สินมรดกไปขายทอดตลาด แล้วเอาเงินไปปล่อยกู้ บางส่วนก็นำไปเปิดร้านอาหาร
จนถึงในปี 1952 พระองค์ก็ได้สมรสกับชายสามัญชน ที่ทำงานเป็นจิตรกร

ในปี 1953 พระองค์ก็ปิดกิจการ แล้วไปทำงานเป็นล่ามแปลภาษา ทำได้ไม่นานก็ถูกจับกุมในเวลาต่อมา

ที่มาจาก >>ร้อยเรื่องราว ไปกับ เจ้าประคุณปราบสุราพินาศ