ตำนานการสร้างท้องสนามหลวงของไทย!

ทุ่งพระสุเมรุ มีมาตั้งแต่แรกสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์ ในรัชกาลที่ 1 อยู่ระหว่างพระบรมมหาราชวัง กับ พระราชวังบวรสถานมงคล เป็นพื้นที่โล่ง ใช้เป็นที่สร้างพระเมรุมาศ ถวายพระเพลิง พระบรมศพ พระมหากษัตริย์ และพระราชวงศ์ชั้นสูง คนทั่วไปจึงเรียกว่า "ทุ่งพระเมรุ" ถ้าช่วงใหนไม่มีงานออกพระเมรุ ก็จะใช้เป็นที่สำหรับทำนาหลวง แต่ถ้าช่วงใหนไม่มีการทำนา หรืองานออกพระเมรุ ทุ่งพระสุเมรุก็จะถูกปล่อยทิ้งใว้ให้เป็นที่รกร้างว่างเปล่า ให้สัตว์นานาพันธ์ุได้เข้ามาอยู่อาศัย

ต่อรัชกาลที่ 4 โปรดฯ ให้เรียกทุ่งพระสุเมรุใหม่ว่า "ท้องสนามหลวง" แต่เดิม เนื้อที่เดิมของท้องสนามหลวง มีอยู่เพียงครึ่งเดียวของปัจจุบัน เห็นได้จากแนวถนนผ่ากลาง ที่ตรงกับแนวถนน ระหว่างกำแพงวัดมหาธาตุ กับมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ซึ่งเป็นเขตวังหน้าแต่เดิม

ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 5 หลังจากมีการยกเลิกวังหน้าแล้ว ก็ได้มีการขยายเนื้อที่สนามหลวงออกไปอีกครึ่งหนึ่งแล้วแต่งเป็นรูปไข่จากนั้นก็ปลูกต้นมะขามไว้โดยรอบ

 

สำหรับการปลูกต้นมะขามนั้น พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้า ทรงนำแบบอย่างมาจากประเทศอินโดนีเซีย

เนื้อหาจาก>> 

ร้อยเรื่องราว ไปกับ เจ้าประคุณปราบสุราพินาศ