เรายิ้มรับความเคร้าได้

                    แม้ชีวิตจะลำเค็ญ แม้ว่าบางครั้งจะยิ้มได้ยาก 
                    แต่เราต้องพยายาม อย่างเช่นเวลาเอ่ยทักทายให้พรกันว่า
 

                    "อรุณสวัสดิ์" ก็ต้องเป็น "อรุณสวัสดิ์" อย่างแท้จริง

                    ไม่นานมานี้มีเพื่อนคนหนึ่งถามฉันว่า 
                    "ดิฉันจะเคี่ยวเข็ญให้ตัวเองยิ้มได้อย่างไร 
                    ในขณะที่โศกเศร้า มันไม่เป็นธรรมชาติเลย"

                    ฉันตอบว่า... 
                    เธอต้องยิ้มรับความเศร้าให้ได้ 
                    เพราะเราเป็นมากกว่าความโศกเศร้า

                    มนุษย์คนหนึ่งเปรียบเสมือนเครื่องรับโทรทัศน์ที่มีนับล้านๆช่อง 
                    เมื่อเปิดไปช่องพุทธะเราก็เป็นพุทธะ 
                    หากเปิดไปช่องโศกเศร้า เราก็เป็นความโศกเศร้า

                    ครั้นเมื่อเปิดไปช่องยิ้ม... 
                    เราก็กลายเป็นความยิ้มแย้มได้จริงๆ 
                    หาควรปล่อยให้ช่องใดช่องหนึ่งมีอิทธิพลครอบงำไม่

                    เรามีเมล็ดพันธุ์ที่จะเป็นได้ทุกอย่างอยู่ภายใน 
                    เราต้องยึดกุมสถานการณ์ไว้ในกำมือให้ได้ 
                    เพื่อฟื้นอำนาจในตัวเราเองกลับคืนมา    ขอบคุณบ้านใส่ใจ