มีขันติ คือ ให้พรแก่ตัวเอง

มีขันติ คือ ให้พรแก่ตัวเอง

มีขันติ คือ ให้พรแก่ตัวเอง
โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก

วัดป่าสุนันทวนาราม
บ้านท่าเตียน ต.ไทรโยค อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี


“คำสอนข้อแรกที่หลวงพ่อชาสอน คือ เราต้องอดทน”

นับจากวันแรก ที่อาจารย์ไปถึงวัดหนองป่าพง
เมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2518
หลังจากบรรพชาเป็นสามเณรอยู่ที่วัดเบญจมบพิตรได้ 3 เดือน
ก็พยายามแสวงหาสถานที่ปฏิบัติธรรม
ทีแรกเพื่อนก็พาไปดูวัดที่ภาคใต้ 3-4 วัด
เป็นวัดที่มีชาวต่างชาติไปปฏิบัติกัน
แต่อาจารย์ดูแล้วก็ยังไม่รู้สึกตกลงใจ
หลังจากนั้นก็มีคนแนะนำให้ไปจังหวัดอุบลราชธานี
ให้ไปหาหลวงพ่อชา ตอนนั้นก็มีพระชาวอินเดีย
ที่พูดภาษาไทยได้พาอาจารย์ไป นั่งรถทัวร์จากกรุงเทพฯ ไปถึง
จังหวัดอุบลราชธานี แล้วก็ยืนงงๆ อยู่ว่าจะไปวัดหนองป่าพงยังไง

พอดีมีคนขับรถแท็กซี่เข้ามาถามว่าจะไปไหน
พอเขาทราบว่าจะไปวัดหนองป่าพง เขาก็บอกให้รอสักครู่
เมื่อเขาทำธุระเสร็จแล้วจะกลับมารับ
ในที่สุดก็นั่งรถแท็กซี่คันนั้นไปวัดหนองป่าพง

ระหว่างทางก่อนถึงวัดเป็นเวลาเช้าตรู่
มองเห็นพระป่า 30-40 รูป บิณฑบาตเดินเรียงเป็นแถวยาว
รู้สึกประทับใจมาก พอถึงวัด แท็กซี่เขาไม่เก็บสตางค์ค่ารถ
อาจารย์ก็นึกดีใจและขอบใจเขาที่ช่วยมาส่ง
เมื่อเดินเข้าไปในวัดเป็นป่าร่มรื่น
เกิดความรู้สึกสงบวิเวกเป็นพิเศษ
เหมือนเข้าไปอยู่อีกโลกหนึ่ง เดินเข้าไปเรื่อยๆ
แม่ชี 5-6 คน ที่กำลังทำความสะอาดวัดอยู่
เห็นอาจารย์เดินมา ก็หลบเข้าข้างทางแล้วนั่งลง
ทำความเคารพอย่างนอบน้อม ตอนนั้นอาจารย์รู้สึกเขินอาย
เพราะเป็นครั้งแรกที่เดินอยู่ตามถนน
แล้วมีโยมนั่งลงไหว้แบบนี้

ที่วัดหนองป่าพง อาจารย์ได้พบกับพระฝรั่งชื่อ
เขมธัมโม เป็นรูปแรก ท่านก็เข้ามาช่วยแนะนำ
เมื่อฉันจังหันเสร็จแล้ว ท่านสุเมโธ และพระฝรั่งอีก
4-5 รูป ก็พาอาจารย์ไปหาหลวงพ่อชาที่กุฏิ
เมื่อบอกความประสงค์ของอาจารย์ที่จะมาขอ
ปฏิบัติที่วัดหนองป่าพง ท่านซักถามว่ามาจากไหน
มายังไง แล้วก็ถามชื่อ อาจารย์ตอบท่านว่า ชื่อ ชิบาฮาชิ
(ชื่อมิตซูโอะแต่ตามธรรมเนียมญี่ปุ่นจะใช้นามสกุลเป็นชื่อที่แนะนำตัวเอง)
หลวงพ่อชาท่านก็จำเทียบเคียงเป็นภาษาไทยว่า สี่บาทห้าสิบ
นับจากวันนั้นท่านก็เรียกอาจารย์สั้นๆ ว่า “สี่บาทห้า” มาตลอด

หลวงพ่อบอกว่า
อยู่ที่นี่ลำบาก ต้องอดทนนะ
อาจารย์ก็ตอบท่านว่า
“อยู่ได้ครับ ทนได้ครับ”