หัวเราะให้ออก!!!

หัวเราะให้ออก
ปีแรกที่อาตมาอยู่ในเมืองไทย พวกเรามักจะนั่งรถกระบะ
คันเล็กจากวัดนั้นไปวัดนี้ แน่นอนว่าพระผู้ใหญ่ย่อมได้นั่งดีที่สุด
คือ ที่นั่งตอนหน้าของรถกระบะ พวกเราพระผู้น้อยต้องนั่ง
เบียดกันบนกระดานไม้แข็งๆ ที่กระบะด้านหลัง เหนือกระดานนั่ง
จะเป็นโครงเหล็กเตี้ยๆ ไว้ขึงผ้าใบกันฝนและฝุ่น

ถนนทุกสายฝุ่นคลุ้ง..และแทบจะไม่ได้รับการบำรุงรักษา
เวลารถกระบะตกหลุม บรรดาพระผู้น้อยก็กระเด้งขึ้นไปตามๆกัน
หลายครั้งหลายครา...ที่หัวของอาตมาโขกกับโครงเหล็กแข็งๆนั้น
ที่ร้ายก็คือ...การเป็นพระศีรษะโล้น อาตมาจึงไม่มี'กันชน'ไว้ป้องกันการกระแทก

อาตมากล่าวคำสบถทุกครั้งที่หัวกระแทก แน่นอนว่าเป็นภาษาอังกฤษ
เพื่อพระไทยจะได้ไม่เข้าใจ แต่เมื่อพระไทยหัวโขกบ้าง ท่านก็เพียงแต่หัวเราะ!!
อาตมาไม่สามารถจะเข้าใจได้ ใครจะยังหัวเราะได้...เวลาหัวโขกเจ็บอย่างนั้น?
อาตมาพิจารณาว่า... บางทีพระไทยเหล่านั้น หัวคงจะโดนโขกหลายครั้ง
มากซะจนเกิดความเสียหายถาวรบางประการ

เพราะอาตมาเคยเป็นนักวิทยาศาสตร์ อาตมาจึงตกลงใจทำการทดลอง
อาตมาจะลองหัวเราะอย่างที่พระไทยทำ หากหัวโขกในครั้งต่อไป
จะได้รู้ว่ามันเป็นยังไง...โยมรู้ไหมว่าอาตมาค้นพบอะไร?? ...อาตมาพบว่า
ถ้าเราหัวเราะเมื่อหัวโขก มันจะเจ็บน้อยลงมากๆเลย

การหัวเราะปลดปล่อยสารเอ็นดอร์ฟินเข้าสู่ระบบเลือด เป็นการบรรเทาความเจ็บปวด
โดยธรรมชาติ และยังช่วยเสริมสร้างระบบภูมิคุ้มกันไว้ต่อสู้กับโรคทั้งหลาย
ดังนั้นเมื่อเราเจ็บปวด การหัวเราะจะช่วยเราได้ ถ้าโยมยังไม่เชื่อก็ลองดูสิ
เวลาหัวโยมโขกครั้งต่อไป

ประสบการณ์สอนอาตมาว่า ....."เมื่อชีวิตเป็นทุกข์...ความเจ็บปวดจะบรรเทาลง
หากเรามองเห็นด้านที่น่าขบขัน และสามารถหัวเราะออกมาได้"

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

(พระอาจารย์พรหม)