เศรษฐี-ขอทาน

เศรษฐี-ขอทาน
มีเศรษฐี คนหนึ่ง ซึ่งสะสม
ทรัพย์อุดม บรมสุข ทุกสถาน
แต่ความอยาก มิรู้สุด หยุดประมาณ
อธิษฐาน ให้มากมี ทุกทีไป

"ขอให้ข้า มั่งมี กว่านี้อีก
ทั้งเงินปลีก เงินปึก ทั้งตึกใหญ่
ทั้งเรือกสวน ทั้งไร่นา ทั้งข้าใช้
และขอให้ เป็นเศรษฐี ทวีคูณ"

มีขอทาน คนหนึ่ง ซึ่งยากเข็ญ
ต้องลำเค็ญ ตกอับ ทรัพย์เสื่อมสูญ
มาขอทาน ท่านเศรษฐี ที่เพิ่มพูน
หวังเศรษฐี เกื้อกูล พอกันตาย

ครั้นได้ยิน คำอธิษฐาน ท่านเศรษฐี
เจ้าขอทาน ก็รีบหนี อย่างเหนื่อยหน่าย
เห็นเศรษฐี ยากจน ทุรนทุราย
อยู่ในข่าย ขอทาน ประจานตน

ไม่อยากขอ ขอทาน ท่านเศรษฐี
ขอลาที ขอทาน รำคาญบ่น
อันตัวข้า ลำบาก แสนยากจน
เมื่อเห็นคน จนกว่า ขอลาไกล

เศรษฐี อธิษฐาน ขอทานแท้
จนขอทาน ยอมแพ้ แน่ไฉน
คงต้องขอ ขอขอ อีกต่อไป
ตราบที่ใจ ไม่รู้พอ เป็น"ขอทาน"

""""""""""""""""""""""""""""""
(ท่านจันทร์ กุสโล)