ที่สุดของความทุกข์

ที่สุดของความทุกข์
แม้คนที่ปฏิบัติกิจถึงขั้นพระอรหันต์ พระผู้มีพระภาคก็ตรัสว่า
"ถึงที่สุดแห่งทุกข์".....ยังไม่เรียกความสุขอยู่นั่นเอง

เรียกว่า....ปฏิบัติจนจิตหลุดพ้นจากความทุกข์.....ท่านตรัสว่า
"ถึงที่สุดของความทุกข์....พอถึงตรงนั้นแล้ว ทุกข์มันก็'ดับ'ไปเลย
ที่สุดอยู่ตรงนั้น ไม่เรียกว่าเป็น'ความสุข' เพราะความสุขนั้นมันเป็นของ
ปรุงแต่ง ไม่มันคงอะไร

แฉ่บางครั้งต้องการให้ชาวบ้านเข้าใจ จึงใช้ภาษาว่า'สุข'บ้าง
เช่นตรัสว่า....'พระนิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง' ก็เพื่อให้ชาวบ้านที่ติด
ในความสุขเข้าใจในคำว่าสุขนี้ จะได้รู้ว่านิพพานนั่นมันเป็นสุขอย่างยิ่ง

ไม่ใช่สุขอย่างธรรมดาๆที่เรามีเราเป็นอยู่สุข เพราะการได้เงิน
ได้ข้าวของ ได้ลาภ ได้ยศ...อย่างนี้ชาวบ้านรู้ว่าเป็นความสุข แต่นั่น
มันไม่ใช่สุขชั้นยอด พระองค์ต้องการให้คนเข้าใจว่า....."พระนิพพานนั้น

เป็นสุขชั้นยอด คือความดับทุกข์ได้...พูดอย่างนั้นก็เพื่อให้เข้าใจความหมาย
อันเป็นความสุขอีกแบบหนึ่ง แต่ที่แท้ก็คือ....'ถึงที่สุดของการดับทุกข์' นั่นเอง

"ทุกข์นี้เป็นสิ่งธรรมดาที่มีอยู่แก่คนทุกคน" แต่ว่าทุกข์มันก็มี'เหตุ'
ไม่มีเหตุก็เกิดขึ้นไม่ได้ พระองค์จึงได้สอนเรื้องเหตุของความทุกข์

ให้เราเข้าใจต่อไป แล้วก็สอนว่า...'ทุกข์นี้ เป็นเรื่องดับได้'...แล้วสอนต่อไปอีกว่า
'จะดับทุกข์ได้โดยวิธีใด'....เท่ากับสอนให้เรารู้ว่า เรามีโรค... แล้วก็สอนให้รู้ว่า

โรคมันเกิดจากอะไร...แล้วก็สอนให้รู้ว่าโรคนี้มันรักษาได้...รักษาได้โดยวิธีใด...
บอกไว้แจ่มแจ้งชัดเจน...ตั้งแต่เบื้องต้น..ท่ามกลาง..ที่สุด เป็นคำสอนที่สมบูรณ์

เพื่อความดับทุกข์ดับร้อนของชาวโลกโดยแท้......."ถ้าเรานำหลักเหล่านี้มาใช้
ในชีวิตประจำวัน เราก็จะพ้นไปได้...จากความทุกข์ความเดือดร้อนได้"


.....................................................................................

...หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ...