เรื่องของปาก

ในทางพุทธศาสนาได้กล่าวถึงปากคนไว้ 3 พวกคือ.....

1.คูถภานี 'คนปากเหม็น'......
คนแบบนี้ในเวลาเข้าสภาก็ดี เข้าในชุมชนก็ดี เข้าหมู่ญาติ เข้าหมู่ราชการ เข้าหมู่ของเจ้านายก็ดี
ถูกนำตัวไปซักถาม เป็นพยานก็มักจะพูดในทางที่ว่า....'ไม่รู้ก็บอกรู้'....'ไม่เห็น ก็บอกเห็น'...
หรือ...'รู้บอกว่าไม่รู้'...'เห็นบอกว่าไม่เห็น' เป็นคนกล่าวเท็จทั้งๆรู้อยู่ เพราะเห็นแก่ตนบ้าง...
เพราะเห็นแก่ ทรัพย์สมบัติบ้าง...

อีกประการหนึ่ง...เขาเกิดความโกรธหรือ ความเกลียดขึ้นในใจแล้ว กล่าวคำไม่ควรกล่าวในชุมชน
'กล่าวคำกระทบตน...กระทบท่าน...ทำคนให้เข้าใจผิด เกิดผิดพ้อง หมองใจกัน
อย่างนี้เป็นคนปากเหม็น'...ไม่มีใครอยากนั่งใกล้ ไม่มีใครอยากฟังคำพูดของเขา

2. ปุปผภาณี คนปากหอม.....
คือ 'คนที่พูดแต่ตามความจริง'...เขาได้เห็นมาอย่างใดก็พุดไป อย่างนั้น ได้รู้มาอย่างใดก็บอกตามรู้...
เข้าใจอย่างใดก็บอกไป ตามความเข้าใจ...ไม่กล่าวคำที่ไม่ควรกล่าว...ไม่กล่าวคำที่กระทบ กระเทือนใจ
ใครๆแม้แต่น้อย 'เป็นคนระวังในการที่จะพูดออกไป เป็นอย่างดีเสมอ'...การพูดแบบนี้เป็นการพูดปากหอม
ใครๆก็อยากฟัง อยากนั่งใกล้ อยากให้เขาพูดนานๆ...ถ้าเขาพูดจบแล้วก็มีความเสียดาย อยากให้เขาพูดกันต่อไป

3.มธุภาณี คนปากหวาน.....
เป็น'คนพูดคำที่สบายหู ดูดดื่ม จับใจ..เป็นคำชาวเมือง'...เป็นคำที่ทำให้เกิด ความรักความใคร่
พอใจของคนหมู่มาก..กล่าวแต่ความจริง คำแท้ เป็นประโยชน์ทั้งผู้พูดและผู้ฟัง อย่างนี้เป็นคนปากหวาน
ยิ่งเป็นคนมีหน้าที่ติดต่อกับสังคมด้วยแล้ว ควรหาคนปากหวานๆ สักหน่อย อย่าเอาปากเปรี้ยว
ไปติดต่อการงานเป็นอันขาด จักเป็นการ เดือดร้อนในภายหลัง...

นี่ลักษณะปากของคน 3 จำพวก "ตัวท่านเป็นคนจำพวกไหน?" ลองสอบถามตนเองดู...
ถ้าเป็นคน'ปากเหม็น' ก็เอา"ธรรมะ" ล้างปากของท่านเสีย แล้วเปลี่ยนให้เป็นคน'ปากหอม'.....
'ปากหวาน' ..."เพราะชาวโลกย่อมชอบแต่คำที่ออกมาจากปากหวาน ปากหอม เท่านั้น"

 @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 พระอาจารย์...นันทภิกขุ