ทดลองศีล

ในสมัยหนึ่งในครั้งพุทธกาล พระพุทธเจ้าประทับอยู่ใน
เชตวนาราม ใกล้กรุงสาวัตถี โกศลรัฐ พราหมณ์ผู้คงแก่เรียน

คนหนึ่ง เป็นผู้ที่่พระราชาแห่งรัฐนั้นยกย่องนับถือ ยิ่งกว่าพราหมณ์
คนอื่นๆ จึงคิดว่า ในหลวงทรงเห็นเราว่าเป็นผู้มีศีลหรือมีสุตะ

(คือมีวิชาความรู้เพราะได้เรียนมาแล้ว) จึงทรงนับถือเป็นราชครู
เราจะทดลองดูให้รู้แน่ว่า...'ศีล' หรือ 'วิชาความรู้' สำคัญกว่ากัน

วันหนึ่ง...เมื่อเข้าไปเฝ้าพระราชาในพระราชวัง จึงลองหยิบเอาเงิน
1 กหาปณะ จากที่เก็บของราชเหรัญญิก(ผู้รักษาเงินหลวง)

ราชเหรัญญิกก็นิ่ง ไม่พูดกระไรเพราะเคารพ ในครั้งที่ 2 พราหมณ์
ก็ลองทำอย่างนั้นอีก ราชเหรัญญิกก็ยังนิ่ง ครั้นพราหมณ์นักทดลอง

นั้นอีกเป็นครั้งที่ 3 ราชเหรัญญิกจึงร้องขึ้นว่า..."โจรลักพระราช
ทรัพย์"..จับตัวพราหมณ์ผูกพันธนาการไปแสดงต่อพระราชา

กราบทูลให้ทรงทราบ พระราชาได้ทรงสดับแล้ว ไม่สบายพระราชหฤทัย
ได้ตรัสสอบถามความจริงแก่พราหมณ์ พราหมณ์ได้กราบทูลว่า

"ข้าแต่มหาราชเจ้า ข้าพระองค์มิได้มีเจตนาลักทรัพย์ มีเจตนาเพียงเพื่อ
จะทดลองดูให้หายสงสัยเท่านั้น เพราะข้าพระองค์สงสัยอยู่ว่า

ศีล กับ วิชาความรู้ 2 อย่างนี้ อย่างไหนจะสำคัญกว่ากัน จึงลองทำ
เหมือนผิดศีล คือทำแกล้งหยิบฉวยทรัพย์หลวง ดังที่ราชเหรัญญิก

ได้กราบทูลนั้น บัดนี้...ข้าพระองค์สิ้นสงสัยแล้ว เห็นชัดแล้วว่า...
'ศีล' สำคัญกว่า..." เมื่อพระราชาได้ทรงทราบเรื่องการทดลองศีล

ของพราหมณ์ ก็ไม่ทรงถือว่าเป็นความผิด พราหมณ์ได้กราบทูลขอ
พระราชานุญาตบวชในสำนักพระพุทธเจ้า พระราชาได้พระราชทานอนุญาต

พราหมณ์นั้นจึงได้เข้าบรรพชาอุปสมบทในพระพุทธศาสนาสืบมา.....