มากคนก็มากความ

ความทุกข์...นี่เป็นปัญหาเฉพาะหน้าของเราทุกคน เป็นปัญหาที่เกิดขึ้น
แก่เราได้ทุกเวลา เมื่อเราเผลอ เราประมาท เราไม่ระมัดระวัง ความทุกข์...
ก็จะเกิดขึ้นแก่เรา แต่ถ้าเรามีความระมัดระวังตัวอยู่ ปัญหามันก็ไม่เกิด..
คนที่มีความระมัระวังตัวนั้น...มีน้อย แต่คนที่เผลอ...มีมาก เพราะฉะนั้น
จึงได้เกิดอะไรๆขึ้น ในแวดวงชีวิตของเราด้วยประการต่างๆ เราจึงต้องมี

เครื่องมือไว้สำหรับแก้ไขปัญหาในเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น เพราะไม่มีอะไร
ที่จะราบรื่นเรียบร้อยไปเสียทุกอย่าง ในชีวิตของเรานี้ไม่มีอะไรราบรื่น
เรียบร้อยสักอย่างเดียว ย่อมมีเรื่องนั้นเรื่องนี้เกิดขึ้น ยิ่งเราอยู่กับคนมาก
มันยิ่งมีเรื่องมาก.....

คนบางคนปรารภให้ฟังว่า...แหม! มันยุ่งใจเหลือเกินหลวงพ่อ ถาม
ว่า..ยุ่งใจเรื่องอะไร เรื่องงานหรือ..เขาบอกเรื่องงานมันไม่ยุ่ง คืองานนี้ไม่ยุ่ง
ทำไปตามหน้าที่ มีอะไรก็ทำไปๆ ที่ยุ่งนั้นมันยุ่งเรื่องคน..ไม่ใช่เรื่องงาน...
คน..นี่แหละตัวยุ่ง ปัญหามาก คนที่เป็นหัวหน้าคนมันยุ่งกับคน เพราะว่า

คนเรานี่มีจิตใจไม่เหมือนกัน มีความคิดไม่ตรงกัน ความต้องการก็ไม่ตรง
กันหลายคนหลายแบบ เมื่อมาอยู่ร่วมกัน มันก็ย่อมจะเกิดการขัดกัน
เมื่อขัดกันแล้วไม่ค่อยยอมกันเสียด้วย ต่างคนต่างไม่ยอม เพราะว่าคน
เรานี่มันใหญ่ทั้งนั้น ไม่มีใครเล็กสักคนเดียว คนเราถ้าใหญ่ตลอดไปมันก็ไม่ได้

เล็กตลอดไปมันก็ไม่ได้ มันต้องรู้เวลา รู้กาละเทศะ ว่าเวลานี้เราต้องเล็ก
ก็ต้องเล็กให้สมชื่อ เวลาใหญ่ก็ต้องใหญ่ให้มันสมชื่อ เวลาใดเขาให้นำ นำให้
ถูกทาง เวลาใดต้องตาม ตามให้ถูกเรื่อง....อย่างนี้ใช้ได้ เรียกว่ารู้จักปรับ
ตัวเองให้เหมาะแก่สถานการณ์ ไม่ใช่เป็นอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา....

: หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ

อย่างนี้ใช้ได้ เรียกว่ารู้จักปรับตั