ตราบาปจากพี่เขยบ้ากาม

ความหวังดีจากพี่สาวเป็นเหตุ

ฉันดีใจแทบเนื้อเต้นเมื่อรู้ว่าตัวเองเอ็นทรานซ์ติดคณะมัฑนศิลป์ เพราะเป็นสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันมานานตั้งแต่สมัยเรียนชั้นมัธยมแล้วว่าฉันต้องสอบเข้าเรียนคณะนี้ให้ได้ พี่สาวของฉันซึ่งเพิ่งแต่งงานได้ไม่ถึงปีก็ย้ายมาอยู่กรุงเทพกับสามี พอทราบข่าวว่าฉันเอ็นทรานซ์ติดและต้องไปเช่าหอพักอยู่ เธอก็ใจดีชวนให้ฉันไปอยู่ที่บ้านด้วย พ่อแม่เองก็เห็นด้วยกับความคิดของพี่สาว ฉันเลยต้องมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับประทิน พี่เขย ซึ่งฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะบังอาจทำเรื่องบัดซบกับฉันได้ลงคอ

ครอบครัวอบอุ่นบ้านพักสุขสบาย

ตั้งแต่ฉันย้ายมาอยู่กับพี่สาว พ่อแม่ที่ต่างจังหวัดต่างก็เบาใจ เพราะไม่ต้องคอยห่วงใยว่าไกลหูไกลตาเหมือนไปอยู่หอพัก ฉันเองก็เห็นด้วยเพราะเคยได้ยินเพื่อนๆที่คณะฯซึ่งเช่าหอพักอยู่บนกันบ่อยๆว่าห้องถูกงัดมั่ง ข้าวของหายมั่ง ซ้ำร้ายบางหอพักเห็นว่ามีผู้ชายบุกเข้ามาหวังจะรอกระทำการไม่ดีต่างๆนานาในยามวิกาล ฟังแล้วฉันยังอดขนลุกไม่ได้ มานึกๆดูแล้วฉันก็มีบุญเหมือนกันที่ไม่ต้องระเห็จไปเช่าหอพักอยู่เหมือนเพื่อนๆอีกหลายคน

ในบ้านเราแท้ๆยังน่ากลัว

จะว่าไปฉันก็ไม่ได้สนิทหรือคุ้นเคยกับพี่เขยสักเท่าไร ฉันว่าเขาดูน่ากลัวด้วยซ้ำ เพราะเขาเป็นคนเฉยๆไม่ค่อยพูดจาเล่นหัวกับใคร พี่สาวฉันมักจะแก้ต่างให้เขาเมื่อเห็นฉันติงว่าเขาเป็นคนยังไงชอบกล พี่สาวฉันบอกว่าเขาอาจจะเครียดเรื่องงาน ฉันก็เลยต้องเฉยๆ แต่ให้ตายเหอะ วันหนึ่งขณะที่ฉันเดินเข้าบ้านมา แนเจอพี่เขยนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นอยู่คนเดียว เย็นวันนั้นพี่สาวคงติดสอนพิเศษเหมือนอย่างเคย พี่เขยฉันกำลังนั่งจิบเหล้าดูทีวีอยู่ เมื่อฉันผลักประตูบ้านเข้ามา เขาหันมามองด้วยสายตาที่ทำให้ฉันขนลุก เพราะมันไม่ใช่สายตาของพี่เขยที่ควรจะมองน้องสาวของภรรยาแบบนั้น ฉันรู้สึกหวาดๆอย่างบอกไม่ถูก นี่ขนาดอยู่ในบ้านแท้ๆนะ ฉันรีบเดินเข้าห้องตัวเองและล็อกประตู พร้อมกับภาวนาให้พี่สาวกลับบ้านเร็วๆ โดยที่ฉันไม่กล้าออกจากห้อง

วันแห่งความขมขื่น

ฉันตั้งท่าจะพูดกับพี่สาวหลายหนแล้วกับเรื่องที่พี่เขยมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ แต่พอมาคิดดูอีกทีก็กลัวว่าพี่สาวจะไม่สบายใจ เดี๋ยวจะหาว่าฉันคิดมากอีก ฉันก็เลยไม่ปริปากเรื่องนี้เลย พักหลังฉันอยู่บ้านนี้ด้วยความรู้สึกหวาดๆคอยแต่จะสะดุ้งว่าจะเจอกับสายตาประหลาดๆของพี่เขยอีก และแล้วพี่สาวฉันก็บอกว่าต้องไปราชการที่ต่างจังหวัดและยังสั่งอีกว่าให้ช่วยดูแลบ้านด้วย ส่วนประทินเขาเกริ่นๆว่าจะไปเที่ยวบางแสนกับเพื่อนๆสักวันสองวัน เผลอๆเขาอาจจะกลับพร้อมพี่ก็ได้ พอฉันได้ยินแล้วค่อยรู้สึกโล่งใจหน่อย อย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่บ้านตามลำพังสองคนกับพี่เขยที่ฉันเห็นท่าแล้วน่ากลัวยังไงพิกล

ตราบาปชั่วชีวิตซึ่งฟ้าไม่ได้ลิขิต

เย็นวันนั้นฉันรีบกลับบ้านเร็วกว่าปกติ จะว่าห่วงบ้านก็ใช่แต่ความจริงฉันรู้สึกกลัวที่จะเผชิญหน้ากับพี่เขยเพียงลำพังต่างหาก ฉันภาวนาในใจให้เขาไปเที่ยวบางแสนอย่างที่เขาบอก พอถึงบ้านเห็นกุญแจหน้าบ้านห้อยอยู่ ฉันก็ถอนใจอย่างโล่งอกและคิดว่าพี่เขยไปบางแสนแล้ว ฉันจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและหาอะไรในครัวมากินเป็นมื้อค่ำ ปิดบ้านปิดช่องจนเรียบร้อยก็มานั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นด้วยความรู้สึกสบายใจเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกสบายใจไม่ต้องระแวงอะไรเหมือนทุกครั้งที่พี่เขยอยู่บ้าน ฉันดูหนังจบไปสองเรื่อง เหลือบตาดูนาฬิกาเห็นว่ากำลังจะตีหนึ่ง เลยเตรียมตัวจะไปนอน ฉันลุกขึ้นพร้อมกดรีโมตทีวีให้ปิดเครื่อง พอดีกับมีเสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังปังๆ จำได้ว่าเป็นเสียงพี่เขยบอกให้เปิดประตูบ้าน ฉันตกใจแทบช็อกแต่แกล้งทำเป็นใจดีสู้เสือ เดินมาเปิดประตูให้ โดยที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว พี่เขยซึ่งโผล่พรวดเข้ามาก็คว้าข้อมือสองข้างของฉันไปรวบไว้ด้านหลังแล้วยื่นหน้ามาจะลวนลามฉัน เลยโดนฉันเตะหน้าแข้งเข้าให้ เขาร้องเสียงหลง แต่นั่นเหมือนกับเป็นการยั่วยุให้เขาโกรธแค้นและกรทำรุนแรงยิ่งขึ้น

ภัยร้ายอยู่ในบ้าน

ฉันทั้งเตะทั้งสะบัดให้หลุดจากการเกาะกุมของพี่เขยตัณหา กลิ่นเหล้าจากตัวเขาฟุ้งกำจาย "ฉันรอวันนี้มานานแล้ว มาเป็นของฉันเสียดีๆ" ประทินหลุดปากสารภาพบอกมา สะท้อนให้เห็นว่าเขาคิดเรื่องนี้อยู่ในใจเหมือนที่ฉันเคยตีความหมายจากสายตาเขาออก ฉันโกรธจนตัวสั่น ที่แน่ๆฉันช็อกกับพฤติกรรมบ้ากามของผู้ชายที่ฉันอุตสาห์นับถือว่าเป็นพี่เขย โดยไม่ยั้งคิดอะไร เขาลากฉันไปโยนโครมที่โซฟาและกระทำสิ่งที่เปรียบเสมือนคมมีดที่กรีดลึก และฝากรอยแผลไว้กับฉันจนวันตาย "คนใจสัตว์" ฉันนึกด่าได้แค่นั้น

โดนขู่ให้ปิดปากเงียบเสมือนทุกอย่างปกติ

วันรุ่งขึ้นฉันยังนอนซมอยู่ในห้องนอนของตัวเอง ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องปังๆอย่างไม่เกรงใจของไอ้พี่เขยบ้ากาม "ถ้าไม่อยากมีปัญหา เธออย่าได้ปริปากบอกเรื่องนี้กับพี่สาวเธอเด็ดขาด" ได้ยินประทินพูดจาข่มขู่อยู่ที่หน้าประตู ฉันไม่ได้ตอบโต้อะไรได้แต่สาปแช่งมันอยู่ในใจและนอนมองดูเพดานด้วยความรู้สึกเวิ้งว้างว่างเปล่า ฉันรู้สึกท้อแท้สิ้นหวังและหมดอาลัยตายอยากนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทีไรฉันรู้สึกขย้อนและอยากจะอ้วกด้วยความขยะแขยง ทำไมฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งๆที่ฉันก็นั่งอยู่ในบ้านพี่สาวตัวเองแท้ๆ ฉันเร่งให้ถึงวันที่พี่จะกลับมาเร็วๆ...