การพึ่งตนเอง

เป็นคุณสมบัติที่สำคัญยิ่งอย่างหนึ่งในตัวมนุษย์ ใครพยายามพึ่งตนเองย่อมได้รับความเห็นใจได้รับเมตตากรุณาจากคนทั้งหลายที่ได้มองเห็นหากผู้นั้นมีใจเป็นธรรม คนมีนิสัยพึ่งตนเอง จัดเป็นผู้มีนิสัยดีและน่าคบหาสมาคม คนเช่นนั้นแม้ต้องอาศัยผู้อื่นบ้างเป็นบางคราว ก็เมื่อจำเป็นจริงๆ เท่านั้นและพึ่งคนอื่นเพียงเพื่อพึ่งตนเองได้ แล้วกลับเป็นที่พึ่งของคนที่เคยช่วยเหลือตนมา คนมีนิสัยพึ่งตนเองจะรู้สึกไม่สบายใจเมื่อต้องไปขอไปพึ่งพาอาศัยผู้อื่น รู้สึกละอายเมื่ออยู่ในฐานะเป็นผู้รับ แต่มีความสุขใจเมื่อเป็นผู้ให้ตรงกันข้ามกับคนที่คอยเลียวหาที่พึ่งซึ่งพอใจแต่จะพึ่งผู้อื่น เหมือนเด็กเล็กที่คอยให้คนนั้นอุ้มคนนี้อุ้มอยู่เรื่อยไปเมื่อเขาไม่อุ้มก็ร้องไห้ เที่ยววิ่งไปหาคนนั้นคนนี้ ยื่นมือให้เขาอุ้ม

ข้อมูลที่มีคุณภาพ
จาก หนังสือคติชีวิต
แต่งโดยวศิน อินทสระ