ล้มได้ก็ลุกได้
แต่พอมีความสุขกลับรุสึกว่าความสุขมันอยู่กับเราไม่นาน ทั้งๆที่มันก็มีเวลาเท่าๆกัน...อาจจะเป็นเพราะตอนที่เรามีความสุข เราไม่ได้เอาใจเราไปยึดติดอยู่กับความสุขนั้นๆ ไม่จ้องไม่เพ่ง...และไม่เร่งวันเร่งคืนให้มันผ่านๆไปล่ะมั่ง
อื่ม...งั้นก็อย่าไปจ้อง ไปเพ่งอยู่ที่ความทุกข์นั้นๆ ไม่ต้องไปทำไรมัน...แค่รู้สึกตนว่ากำลังทุกข์ แล้วให้รู้ว่าเดี๋ยวมันก็จะผ่านไปเหมือนสายลมที่พัดมาต้องเนื้อ...ให้ได้เย็นสบาย หรือแสงแดดร้อนแรง...ต้องผิวกายให้ได้อุ่นๆ..(และผิวเกรียม....อิอิอิอิอิ)
แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ...ให้กำลังใจตัวเองให้เป็น...เพราะคงไม่มีใครมาให้กำลังใจคุณได้ตลอดเวลาหรอกจริงป๊ะ~~~ เศร้าได้ก็จงยิ้มให้ได้ด้วยตัวเอง..ยิ้มที่ออกมาจากใจ ไม่ใช่แค่ฉีกยิ้ม...ถ้ายิ้มแบบนั้นเขาเรียกว่ายิ้มการค้า...เพราะหลอกใครก็หลอกได้..จะหลอกคนทั้งโลกยังได้เลย..แต่คงจะหลอกตัวเองได้ไม่นาน.....
ปล. พูดง่ายแต่ทำยากอ่ะ!!! แต่ใช่ว่าจะทำไม่ได้นิ...เอาน่าเดี๋ยวมันก็ผ่านไปแหละ...สู้ๆ
...กังหันลม... @nn ...After the rain fall...