ครั้งหนึ่งกับสิ่งที่เสียไป

      ครั้งแรกเมื่อฉันได้พบเธอ   ใจของฉันมันบอกว่าเธอนี่แหละคือเธอ  คนที่ตามหามานานแสนนาน  คนที่เฝ้ารอมาตลอดซึ่งตัวผมเองก็ไม่รู้ว่ารออะไรกันแน่  จนวันนี้วันที่ได้เจอเธอผมถึงได้รู้ว่าคือเธอนั้นเอง
     
      หลังจากที่เราพบกันผมก็ได้ติดตามเธอไปทุกที่แต่ว่าผมไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยหรือทักเธอเลยแม้แต่น้อย  ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะว่าเธอนั้นสวยหยาดเยิ้มดั่งนางฟ้าลงมาสู่ดิน  แต่ตัวผมก็คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น  คนธรรมดาที่มันมีแต่ตัวและหัวใจ  ไม่ใช่คนมีเงินขับรถยี่ห้อหรู  เลยได้แต่แอบมองร่ำไป  นับตั้งแต่วันนั้นวันที่เจอเธอตัวผมคิดหาวิธีที่จะทำให้เธอนั้นมาสนใจผมบ้าง  ผมจึงทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บเงินและตั้งตัวให้ได้  ภายใน5ปีผมสามารถมีธุรกิจเป็นของตัวเองถึงมันจะไม่ใช่ธุรกิจที่ใหญ่นักแต่ตอนนี้ผมมีทุกอย่างพร้อมแล้วทั้งบ้าน  รถยนตร์  รวมถึงเงิน  ผมจึงเริ่มคิดที่จะจีบเธออย่างเป็นทางการ  วันนั้นหลังจากกลับจากที่ทำงานในตอนเย็น  ระหว่างทางผมได้เจอผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนโบกมืออยู่ริมข้างถนนเมื่อรถของผมจอดที่ข้างๆเธอ  ผมตกใจและประหม่าเล็กน้อยเพราะคนที่ยืนโบกมือคือเธอ  เธอคนนั้นคนที่ผมเฝ้ามองมาตลอด5ปี  โชคไม่ดีวันนี้เธอจะต้องไปงานเลี้ยงบริษัทแต่เผอิญว่ารถมาเสียกลางทาง  ผมจึงอาสาไปส่งเธอที่งาน  ไม่รู้ว่าฟ้าดลใจหรือโชคชะตากลั่นแกล้งระหว่างทางยังไม่ถึงงานเลี้ยง  รถของผมเสียหลักชนเสาไฟฟ้าข้างทาง เธอคนนั้นกระเด็นออกนอกรถ  ศรีษะของเธอไปกระทบกับพื้นเข้าอย่างจัง  ผมตกใจมากจึงรีบเปิดประตูวิ่งออกไปดู  ผมแทบอยากจะหยุดหายใจหลังจากที่ผมรู้ว่าเธอ  เธอคนที่ผมเฝ้าแอบรักแอบมองมาตลอด5ปีได้หมดลมหายใจเสียแล้ว

      ทุกวันนี้ผมยังโทษตัวเองเสมอทำไมผมถึงไม่กล้าบอกเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเจอเธอ  ทำไมผมถึงไม่ยอมเข้าไปทักเมื่อพบเธอตามที่ต่างๆ  ทำไมต้องแอบมองทำไมต้องแอบเฝ้าติดตามโดยไม่บอกความนัยให้เธอได้รู้ตั้งแต่ตอนนั้นว่าผมคิดยังไง  สิ่งที่ผมรอมา5ปีสุดท้ายก็จบลง  เธอน่าจะได้รู้ว่าผมคิดยังไงกับเธอ  ผมอาจจะดีใจบ้างเพราะอย่างน้อยๆเธอก็ได้รู้ว่าผมนั้นรักเธอมานานเท่าไหร่เฝ้าแอบติดตามเธอมานานเท่าไหร่  ขอให้เธอกลับสู่สรวงสวรรค์ที่ที่เธอจากมา  อย่าได้กังวลและหลับสบายเถอะนะ  คนดีของหัวใจฉัน