เรารู้จุดกำเนิดที่มา ว่ามาจากตรงไหน มันเกิดจากความสดชื่นของต้นไม้แห่งขุนเขาแต่เราไม่รู้จุดสิ้นสุดของมัน เพราะสุดท้ายมันจะไหลไปรวมกันออกสู่ทะเล
บทที่ 1 ความรักสวยงาม
บางครั้งลำธารสายนี้ช่างใสไหลเย็น สงบ นำพาเราซึ่งความสดชื่น เป็นที่น่ามอง และน่าเข้าไปสัมผัสกับผู้ที่ได้พบเห็น ระหว่างทางสายน้ำ ได้ก่อกำเนิดให้กับชีวิต เล็กๆน้อยๆ
บางครั้งน้ำลำธารที่ใส ต้องผ่านโขดหิน เส้นทางที่คดเคี้ยว น้ำอาจเสียจังหวะ และเชี่ยวกราด แต่ถ้าโขดหินไม่ใหญ่เกิน อุปสรรคเล็กน้อยก็ไม่อาจกั้นสายน้ำ ให้เปลี่ยนทิศทางได้
ยิ่งเส้นทางแห่งสายน้ำยิ่งไปได้ไกล ยิ่งรับเอาสิ่งต่างๆที่อาจพัดลงมาปนเปื้อนในน้ำ แต่ถ้าแรงธรรมชาติ ความสดชื่น ความเอาใจใส ช่วยกันดูแลสายน้ำ สายน้ำก็ยังคงใส และน่าลงไปเวียนว่าย
มีคนเคยบอกว่า สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ แต่ฉันยังจำความสุขของการได้สัมผัส สายน้ำนั้น
บทที่ 3 ความจริงของชีวิตในความรัก
ฉันเชื่อว่ามนุษย์ยังชอบความเย็นและความสดชื่นของมัน ยังมีอีกหลายคนที่อยากลงไปสัมผัสมัน ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าสุดท้ายสายน้ำ มันจะไปจบที่ตรงไหน บางคน ไม่สามารถต้านทานแรงสายน้ำได้ ก็ยอมแพ้ตั้งแต่แรก
บางคนสู้เลือกที่จะว่ายทวนน้ำ แล้วก็หมดแรงบาดเจ็บ แต่บางคนก็สามารถไปได้ตลอดรอดฝั่ง
บางคนเลือกที่จะยืนอยู่ข้างๆสายน้ำ มองดูมันไหลผ่านให้คนอื่นได้เวียนว่าย
บางคนเลือกที่จะว่ายตามน้ำ โดยไม่ได้ระมัดระวังเกาะแก่งที่ขวางทางข้างหน้า นำพามาซึ่งการบาดเจ็บ
และฉันก็เป็นคนนึงที่ยังคงเวียนว่ายอยู่ในสายน้ำและหวังว่าจะยังคงไม่หมดแรงและท้อไปก่อนเพราะฉันชอบสายน้ำที่ฉันว่ายอยู่