นิทานของพระอาทิตย์

หลังงจากที่เคยลงนิทานของพระจันทร์มาแล้ว  คราวนี้ถึงคิวนิทานของพระอาทิตย์บ้างนะคะ

--------เป็นเรื่องจริงเสมอที่พระอาทิตย์เผาไหม้ตัวเอง เพื่อให้แสงสว่าง ความอบอุ่นแก่สรรพสิ่งบนโลกใบนี้ นานเท่าไรแล้วที่เป็นเช่นนี้ แสงอุ่นๆในยามเช้า ช่วยให้กิจกรรมต่างๆบนโลกดำเนินไป  ตราบจนแสงนั้นจางหายไปในยามค่ำคืน 

-------ขณะที่ทุกชีวิตกำลังหลับใหล ในราตรีที่ไร้แสงของพระอาทิตย์ ขณะนั้นพระอาทิตย์ก็ยังคงให้แสงกับอีกซีกโลกหนึ่ง

-------ใช่ว่าจะทิ้งให้ซีกโลกนั้นจมอยู่กับความมืดมิด พระอาทิตย์ยังคงส่องแสงผ่านผู้ช่วยทที่สำคัญ  อย่างพระจันนทร์  ทำให้มีแสงสว่างนวลเนียนอยู่บนผืนฟ้าสีดำ ดูแล้วช่างอบอุ่นและสวยงาม

-------แสงอาทิตย์ส่องกระทบดาวเคราะห์รูปร่างอัปลักษณ์เป็นหลุม ขรุขระ ไม่น่าพิศมัย ให้กลับกลายเป็นพระจันทร์ที่สวยงาม ลอยอยู่บนแผ่นฟ้ากว้าง คอยให้แสงสว่างในยามค่ำคืน

------นานแล้วเช่นกันที่พระจันทร์ได้รับหน้าที่นี้ ถึงแม้จะไร้แสงในตัวเอง แต่ก็ภูมิใจที่ได้เป็นผู้ช่วยที่สำคัญให้กับพระอาทิตย์

------พระอาทิตย์รู้สึกว่าพระจันทร์เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่สร้างประโยชน์ให้กับผผู้อื่น และพระอาทิตย์กับพระจันทร์ก็จะยังคงเคียงข้างกันบนผืนฟ้านี้ไปอีกนานแสนนาน

//// การที่เราได้รู้ว่า อย่างน้อยเราก็มีความสำคัญกับชีวิตใครสักคน  ได้อยู่ในสายตา และเค้ารู้ว่ามีเรายืนอยู่ตรงนี้ ไม่ว่าในฐานะอะไรก็ตาม  แค่นี้ก็น่าจะดีใจแล้ว ดีกว่าการที่คนๆนั้นไม่เคยรู้เลยว่ามีเราอยู่ เฝ้ามองเค้าอยู่ทุกวัน จนคนๆนั้นจากไปเราก็ยังคงไม่มีตัวตนอยู่ดี  ฉะนั้น การที่จะบอกความรู้สึกดีๆให้กับคนที่ชอบให้ได้รับรู้  มันไม่ใช่เรื่องผิด ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจของเรา ว่าจะรับความจริงได้แค่ไหน คุณจะยอมเจ็บที่ถูกปฏิเสธ หรือ คุณจะเก็บไว้ในใจ จนวันที่เค้าจากไป  แบบไหนที่รู้สึกดีที่สุด บางทีการบอกกับคนๆนั้นไป  มันอาจทำให้คุณ มีความสุขไปตลอดก็ได้นะ '^-^