รักให้เป็น..อย่าหวังแต่รัก.

ความรักที่เกิดขึ้น . . .
ท่ามกลางความเหงานั้น เกิดขึ้นได้ง่าย
แต่การจะสานความรักต่อ. . .
ให้ยืนยาวได้นั้น เป็นเรื่องยาก

ความเหงานั้น . . . มันโดดเดี่ยว
เปลี่ยนคนอ่อนไหว . . .
ให้กลายเป็นคนอ่อนแอได้
จนบางครั้ง . . .ต้องพยายามหาที่ยึดหัวใจ
ไม่ให้เคว้ง ไปตามแรงกระทบของชีวิต

และบางครั้ง . . .
ก็อาจเผลอ ไปยึดใครสักคน. . .ที่ไม่อาจจะยึดได้
เพราะเหตุผล แห่งความเป็นไปไม่ได้ ร้อยพันประการ . . .

แต่ . . . เมื่อความรักได้เกิดขึ้นมาแล้ว
ไม่ว่าจะอยู่ร่วมได้ หรือไม่ . . .
มีสิทธิ์ครอบครอง หรือไม่ . . .
ก็ไม่อาจที่จะ . . . ห้ามไม่ให้รู้สึกรักได้
เมื่อในที่สุดแล้ว . . .ห้ามไม่ได้
ก็อาจจะมีอีก ทางเลือกคือ . . .
การปล่อยหัวใจให้ได้ “รั ก”

แต่ . . .
ต้องหาที่ยืน ที่เหมาะสมให้กับตัวเอง
หาบริเวณ ให้ตัวเองให้ได้
และหักห้ามใจ ไม่ให้เตลิดก้าวไปไกล
จากที่ที่ตัวเองต้องอยู่ . . .

นอกจาก . . .กล้าที่จะยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว
ก็ต้องกล้าที่จะเชื่อมั่นว่า . . .
เราต้องยืนอยู่ตรงนั้นให้ได้
และต้องไม่ไปไกลกว่านี้ . . .

อยากอยู่ตรงไหนก็ได้ . . .
แต่ต้องอยู่ในขอบเขต รักได้เท่านั้น
อย่า! ไปเผลอทำร้ายใครให้เจ็บปวด

...... เขียนบอกตัวเองให้รักให้เป็นรักคนที่เค้ารักเราดีกว่า