ให้โดยไม่หวังผล

ทำประโยชน์ให้ผู้อื่น และไม่ต้องร้องขอหรือคาดหวังการตอบแทนใดๆ

นี่เป็นกลวิธีที่จะช่วยให้ท่านฝึกปฏิบัติผสมผสาน
การให้บริการเข้าไปในชีวิตของท่านได้

วิธีนี้จะแสดงให้เห็นว่าการทำสิ่งดีงามแก่ผู้อื่น
โดยไม่คาดหวังผลตอบแทนเป็นเรื่องง่าย
และทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีเพียงใด

บ่อยครั้งทั้งรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวที่เราต้องการอะไรบางอย่างจากผู้อื่น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเราได้ทำอะไรบางอย่างให้ผู้อื่น เช่น

"ฉันล้างห้องน้ำเสร็จแล้ว ตอนนี้เธอทำความสะอาดห้องครัวบ้าง"
หรือ "ผมช่วยดูแลลูกๆ เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์นี้คุณควรดูแลลูกๆ บ้าง"

ดูคล้ายกับว่าเราจะสะสมคะแนนการทำความดีของเราเอง
มากกว่าจะระลึกว่าการให้เป็นรางวัลในตัวของมันเอง

เมื่อทำอะไรบางอย่างที่ดีงามให้กับใครบางคนด้วยความเต็มใจอย่างแท้จริง
ท่านจะสังเกตเห็นว่า (หากจิตใจของท่านสงบพอ)
ความรู้สึกดีงามอันเกิดจากความสงบและสันติจะเกิดขึ้น

เช่นเดียวกับการออกกำลังกายจะทำให้เกิดการหลั่งฮอร์โมนเอนเดอร์ฟินส์ในสมอง
ซึ่งจะทำให้ร่างกายเรารู้สึกดีขึ้น

การกระทำที่ประกอบด้วยความรักและความเมตตา
จะช่วยปลดปล่อยความตรึงเครียดทางอารมณ์

เช่นเดียวกัน รางวัลของท่านก็คือความรู้สึกที่ได้รับรู้ว่า
ท่านมีส่วนร่วมในการแสดงความรักความเมตตา

ท่านไม่จำเป็นต้องได้รับอะไรบางอย่างตอบแทนหรือแม้แต่คำว่าขอบคุณ
ที่จริงแล้วท่านไม่จำเป็นแม้แต่ให้บุคคลผู้นั้นทราบว่าท่านได้ทำอะไรให้เขาบ้าง

สิ่งที่รบกวนความรู้สึกสงบสุขในจิตใจคือความคาดหวังที่จะได้รับผลตอบแทน
ความคิดของเราเองที่นึกถึงแต่สิ่งที่เราต้องการ
หรือควรได้รับจะรบกวนแทรกแซงความรู้สึกสงบสุขในใจ

วิธีแก้ไขก็คือการสังเกตความคิดของตัวเองว่า
"ฉันต้องการอะไรบางอย่างเป็นการตอบแทน" ได้เกิดขึ้นแล้ว
และพยายามขจัดความคิดดังกล่าวอย่างนุ่มนวล
เมื่อไม่มีความคิดดังกล่าวความรู้สึกทางบวกจะหวนคืนมา

ทดลองดูว่าท่านสามารถคิดถึงอะไรบางอย่างอันดีงาม
ที่ท่านสามารถทำให้กับผู้อื่นโดยไม่ต้องคาดหวังสิ่งตอบแทนแต่อย่างใดไดหรือไม่

ไม่ว่าจะเป็นการทำให้สามีหรือภรรยาประหลาดใจด้วยการทำความสะอาดโรงรถ
จัดโต๊ะให้เก้าอี้เรียบร้อย ตัดหญ้าให้กับเพื่อนบ้าน
หรือกลับบ้านเร็วขึ้นเพื่อช่วยดูแลลูกๆ แทนภรรยา

เมื่อทำสิ่งเหล่านั้นแล้วลองดูว่าตัวเองเกิดความรู้สึกอบอุ่นหรือไม่อย่างไร
ที่รู้ว่าได้ทำอะไรบางอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น
โดยไม่ได้คาดหวังอะไรตอบแทนจากผู้ที่ท่านช่วยเหลือ

ถ้าท่านฝึกฝนดู ผมคิดว่าท่านจะได้พบว่าความรู้สึกอันดีงาม
ที่เกิดขึ้นนั้นนับเป็นรางวัลอันทรงคุณค่าโดยตัวของมันเองอยู่แล้ว