เหนื่อยบ้างหรือเปล่า…หัวใจ

เหนื่อยบ้างหรือเปล่า…..

ทั้งที่เรื่องราวมันจบไปตั้งนานแล้ว แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม

ไม่ยอมรับความจริงที่ว่าเค้าได้จากไปแล้ว…

เหมือนยังมีความหวังว่าเค้าจะกลับมา 

ใช้ชีวิตอย่างรอคอย..เหมือนคนที่ไม่อยากรับรู้ความจริงที่ต้องโดดเดี่ยว

บางครั้งไม่อยากจะตื่นขึ้นมาให้เวลามันทำร้ายหัวใจ

อยากจะอยู่ในโลกแห่งจินตนาการที่สร้างขึ้นมาเอง

ไม่ต้องการรับรู้ปัญหาของใครๆ

เหมือนกับว่าโลกใบนี้ช่างว่างเปล่า…

ความฝันที่เคยวาดด้วยกัน  มันพังทลายจนไม่เหลือซาก

ความทรงจำดีๆ ที่เหลืออยู่ช่วยต่อลมหายใจ  ให้มีชีวิตอยู่

ให้ได้รู้สึกทรมาน   เหมือนอย่างทุกวันนี้

และก็คิดว่า นี่คือที่สุดของความเจ็บปวดแล้ว

……………………………………………………………………..

หากยังจมปลักอยู่กับความทุกระทมแบบนี้

หากยังฝังตัวเองให้ติดอยู่กับเรื่องในอดีต

ก็จะไม่มีวันได้รู้ว่าโลกใบนี้ ยังมีเรื่องราวที่ทำให้ยิ้มได้อย่างเต็มที่

หัวเราะได้อย่างเต็มเสียง และมีความสุขไปกับทุกวินาทีที่โลกหมุน

การกักขังตัวเองไว้กับเรื่องในอดีตที่เลวร้ายมีแต่จะทำให้หัวใจอ่อนแอลง

ถึงจะพยายามทำตัวเองให้ดูแข็งแกร่งขนาดไหน ก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าข้างในมันแทบจะแตกสลาย

อย่ารอให้ถึงวันนั้น วันที่หัวใจไม่เหลือชิ้นดี

กลับมาสนใจตัวเอง  ใช้ชีวิตอยู่กับปัจจุบัน  ก้าวให้ทันความคิดของตัวเอง

อยู่กับความจริง  แม้ว่าจะต้องเดียวดาย

คิดไว้เสมอว่า เวลา มีค่า และจะต้องใช้มันให้คุ้มค่าที่สุดการมีชีวิตอยู่เป็นโอกาสที่จะได้เรียนรู้และท่องโลกกว้างใบนี้

เรื่องในอดีตที่เจ็บปวด เป็นเพียงบทหนึ่งใน ไดอารี่แห่งการมีชีวิต

ให้ทุกก้าวที่ก้าวเดินเป็นการเรียนรู้เรื่องๆใหม่ๆ

ใช้ชีวิตที่เป็นของตัวเอง ด้วยหัวใจของตัวเอง

เวลา มันไม่เคยหยุดรอใคร  มีแต่จะเดินไปเรื่อยๆ

ชีวิต จะมีคุณค่าถ้าได้ใช้เวลาทุกวินาทีอย่างมีความสุข