ขำขำ : มีไว้ทำไมเนี่ย

       ผมเคยไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ผมสังเกตเห็นว่าบริกรที่มารับออร์เดอร์มีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อ พอผมมองไปทั่วๆ จึงเห็นว่าบริกรในร้านมีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อกันทุกคน ด้วยความสงสัยผมจึงถามเขาดู

“ขอถามหน่อยเถอะ ช้อนนี่มีไว้ทำไมเนี่ย เห็นมีกันทุกคนเลย”

” ช้อนนี่หรือครับ” พนักงานตอบ “
เจ้าของร้านเขาจ้างบริษัทที่ปรึกษา มาเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานน่ะครับ เขาเก็บข้อมูลอยู่หลายเดือนแล้วก็บอกว่า ลูกค้าจะทำช้อนตกมากว่าอย่างอื่นถึง 73.84% ซึ่งตกประมาณ 3 ครั้งต่อโต๊ะต่อชั่วโมง ซึ่งถ้าพนักงานเราเตรียมการไว้ก่อน ก็จะสามารถลดจำนวนครั้งที่จะต้องเดินกลับไปที่ครัว และก็สามารถลดพนักงานที่ใช้ลงได้ 1 คนต่อกะ”

พอเขาพูดเสร็จผมก็ได้ยินเสียงช้อนหล่นอยู่หลังผม
บริกรที่คุยอยู่กับผมก็หยิบช้อนในกระเป๋าเสื้อส่งให้ใหม่แล้วบอกว่า
“ผมจะหยิบอันใหม่เมื่อผมกลับไปที่ครัวแทนที่จะรีบเข้าไปหยิบในครัวเดี๋ยวนี้”
ผมรู้สึกประทับใจมาก และเมื่อผมมองดูรอบๆ อีกครั้ง ผมก็สังเกตเห็นด้ายเส้นเล็กๆ ห้อยออกมาจากช่องซิปกางเกงของบริกรทุกคน ด้วยความสงสัยผมจึงถามบริกรคนเดิมอีกครั้ง

“รบกวนอีกทีเถอะ ทำไมถึงต้องมีด้ายห้อยออกมาจากตรงนั้นด้วย”
โอ้โฮเฮะเขาดูตื่นเต้นมาก

“ผมไม่เคยเจอใครช่างสังเกตอย่างคุณเลยนะครับ จริงๆ
แล้วไอ้นี่ก็เป็นผลงานของบริษัทที่ปรึกษาเจ้าเดิมนั่นแหละ เขาบอกว่ามันทำให้เราสามารถประหยัดเวลาที่ใช้ตอนเข้าห้องน้ำได้”

“ประหยัดได้ไง” ผมสงสัย? “ก็…” เ

ขาอธิบาย
 “เราผูกด้ายนี่เข้ากับปลายไอ้นั่นคุณคงเข้าใจนะครับ