เธอจ๋า . . .
ฉันเคยได้ยินประโยคที่ว่า. . .
"ความรักมักจะจืดจางตาม กาลเวลาที่ผ่านพ้น"
เมื่อก่อนฉันก็เคยคิดว่า มันคงเป็นอย่างนั้นจริงๆ
ก็แหม. . . ใครล่ะจะมานั่งบอกรักกันได้ทุกวัน
หรือเอาใจกันได้ตลอดปีอย่างสม่ำเสมอ
แต่ตอนนี้. . . ฉันไม่เชื่อประโยคนั้นแล้วล่ะ
ความรักไม่เคยจืดจางได้หรอก
ถ้า "คน" ไม่บอกความรักให้รู้สึกอย่างนั้น
แล้วกาลเวลาก็ไม่ใช่ตัวแปร ที่ทำให้รักน่าทะนุถนอมน้อยลงด้วย
ถ้า "คน" ไม่ละเลยที่จะใส่ใจมันเอง
และเพราะความรักอยู่ในกำมือของเรา. . . ไม่ใช่ใคร
ความรักจะอยู่หรือไป. . . ก็อยู่ที่หัวใจของคนสองคนนี่แหละ
เพราะอย่างนี้. . . ฉันกับเขาจึงสัญญาว่าจะ "รัก" และ "ซื่อสัตย์" ต่อกัน
คำสองคำนี้. . . เป็นหัวใจสำคัญของการดูแลความรักเลยนะ
แล้วเธอเชื่อไหม. . . ตอนนี้ผ่านมาเกือบสองปีแล้ว
ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันไม่รู้สึกตกหลุมรักเขา
แล้วเขาก็บอกด้วยว่า. . . ยังตกหลุมรักฉันเหมือนวันแรกในทุกๆ วัน
ทำได้ยังไงน่ะเหรอ ?
เธอก็ลองใช้ "ทั้งหมดของหัวใจ" รักใครรักคนดูสิ
อ้อ. . . อย่าลืมคำว่า "รัก" และ "ซื่อสัตย์" ด้วยนะ
แล้วเธอจะไม่รู้จัก "วิธีเลิกรัก" อีกเลยตลอดชีวิต
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
