ห้องเรียนที่ชื่อว่าโลก

ขอบคุณ...ความคิด
ที่ช่วยให้เราได้ใช้อวัยวะที่ชื่อ "สมอง" บ่อยๆ
แม้บางครั้ง...ที่ความคิดจะมีมากเกินไปจน "ล้น"
แต่หลายครั้ง...ที่เราหยุดทำเรื่องไร้สาระได้
ก็เพราะสิ่งๆ นี้ห้ามเอาไว้

ขอบคุณ...ความฝัน
ที่ช่วยทำให้เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นมา
เพราะเราอยากเห็นมันกลายเป็นความจริง
และบางครั้งอีกเหมือนกันที่มันก็สอนให้เราเข้าใจด้วย ว่า
"ความฝัน" บางอย่าง เป็นได้แค่ "ความฝัน"
เปลี่ยนเป็นความจริงไม่ได้

ขอบคุณ...ความจริง
ที่ทำให้รู้สึกได้ว่า
ตัวเองยังยืนอยู่บนโลก

ขอบคุณ...ความทุกข์
ที่บอกอะไรเราได้อย่างตรงไปตรงมา
ไม่เหมือนกับ...ความสุข
ที่บางทีก็ทำให้เราหลงเพลิดเพลินจนลืมพิจารณาตัวเอง

ขอบคุณ...ความรัก
ที่ทำให้จิตใจเราอ่อนโยน ไม่แข็งกระด้าง
รู้จักการให้ และ เสียสละ
แม้ว่าความรักในระหว่างคนสองคนนั้น
จะต้องมีคนหนึ่งที่รักมากกว่า...อยู่เสมอ...

ขอบคุณ...ความหลง
ที่บอกให้เรารู้ว่า
ยังมีอีกคำที่คนชอบเข้าใจผิด
ว่าเป็น...ความรัก

ขอบคุณ...ความแตกต่าง
ที่ทำให้โลกนี้สวยงาม และไม่น่าเบื่อ
การยอมรับความแตกต่างของเรากับคนอื่น
จะทำให้ประตูของมิตรภาพ...เปิดออกตลอดเวลา

โลก...คือห้องเรียนห้องใหญ่ที่สุดเท่าที่ฉันได้เคยเร ียนมา
และเป็นที่แห่งเดียวก็ว่าได้ที่คนเรียนกับคนให้คะแนน คือคนๆ เดียวกัน
...นั่นคือ ตัวเราเอง...

ทุกวิชาที่ได้เรียน ไม่มีวิชาไหนที่ผ่านไปง่ายๆ
แต่ก็ไม่มีวิชาไหนที่ยาก เกินกว่าจะเรียนรู้

นี่คือบางสิ่งที่ฉันได้มาจากห้องเรียน...ห้องนี้
และอยากจะเอ่ยคำว่า...
...ขอบคุณ...