ชีวิตที่ผ่านไปคิดว่าใช่หรือยัง ?...
“นัยของการตั้งคำถามนี้
ก็เพื่อให้เราได้ค้นหาสิ่งที่ชีวิตเราต้องการจริงๆ
เพื่อนำมาซึ่งความสุขในการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่”
คุณเคยวางเป้าหมายในชีวิตของตัวเองไว้บ้างหรือไม่?
แล้วคุณเคยถามตัวเองบ้างไหม
ว่าชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้เป็นชีวิตที่เคยอยากได้แล้วหรือยัง?
เคยไหมเมื่อเวลาที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้า
มีความสุขรออยู่ตรงหน้าให้เราไปเผชิญกับชีวิต
ไม่ใช่ค้นหาตลอดชีวิต?
หากแต่มุ่งมั่นกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
ทำเพราะมีความหวังที่มีความเป็นไปได้สูง
และมีจุดมุ่งหมายที่แน่นอน
หากคำตอบคือ “ใช่” ...
คุณจะหยุดมันไว้ตรงจุดนี้หรือเดินต่อไปดี?
แล้วถ้าคำตอบคือ “ไม่ใช่” ล่ะ
คุณคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
เพื่อให้ชีวิตมันบรรลุเป้าหมายที่ตั้งใจไว้? ...
เปลี่ยนเป้าหมายใหม่ เปลี่ยนวิธีการ...
หรือว่าทำต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ...
หรือควรหยุดอยู่แค่นี้ เพราะคิดว่า “ไม่มีทางเป็นไปได้” ...
มีอยู่หลายชีวิตที่กว่าจะรู้เป้าหมายที่แท้จริงที่ตัวเองตามหา
ชีวิตก็ปาเข้าไปเกือบครึ่งค่อน
เหลือช่วงเวลาเพื่ออยู่กับสิ่งที่ใช่แค่ไม่นาน
แต่ถึงอย่างไรก็ยังดีกว่าอีกหลายคน
ที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะหาตัวตนที่แท้จริงของตัวเองเจอ
และปล่อยให้ความฝันต้องสูญสลายไปตลอดกาล
แน่ล่ะ ทุกอย่างที่ผ่านพ้นไปแล้ว
เราคงไม่สามารถย้อนเวลาเพื่อกลับไปแก้ไขอะไรได้อีก
หากแต่นัยของการตั้งคำถามนี้
ก็เพื่อให้เราได้ค้นหาสิ่งที่ชีวิตเราต้องการจริงๆ
เพื่อนำมาซึ่งความสุขในการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่
แต่ถึงอย่างไรก็อย่าได้ท้อแท้กับเป้าหมายที่ล้มเหลวในช่วงเวลาที่ผ่านมา
แม้ว่าเราจะมีเวลาเหลือน้อยที่จะทำ
แต่อย่างน้อยที่สุดเมื่อเราค้นหาชีวิตที่ใช่ของตัวเองเจอ
สิ่งเหล่านั้นก็เป็นของเราเอง ไม่ได้ลอกเลียน หรือเดินตามหลังใคร
ไม่มีอะไรจะดีมากไปกว่า...
การมีเส้นทางที่ตัวเองเป็นคนกำหนดเองได้อย่างอิสระหรอก
ลองขีดเส้นทางนั้นดูบ้างสักครั้งเป็นไร...
บทความจากหนังสือ ให้มันเจ็บจนชิน แล้วค่อยปีนให้สูงขึ้น
โดย......ฤทธิรงค์