ธรรมบทคำกลอน ภาค 4
1.เรื่องอุบาสกผู้ประพฤติธรรม
กตปุญฺโญ อุภยตฺถ นนฺทติ
ปุญฺญํ เม กตนฺติ นนฺทติ
ภิยฺโย นนฺทติ สุคฺคตึ คโตฯ
ผู้ใดมีกุศลกรรมอันทำไว้ จิตผ่องใสภิญโญสโมสร
จากไปแล้วสุขใจไม่อาทร มิเดือดร้อนโลกหน้าบุญพาเพลิน
เขากล่าวคำรำพรรณสรรเสริญว่า บุญนั้นหนาทำไปอย่าได้เขิน
จากไปแล้วสุคติเป็นที่เพลิน จงอย่าเมินบุญนี้สุขขีจริงฯ
2.เรื่องภิกษุสองสหาย
น ตกฺกโร โหติ นโร ปมตฺโต
โคโปว คาโว คณยํ ปเรสํ
น ภาควา สามญฺญสฺส โหติฯ
อปฺปมฺปิ เจ สหิตํ ภาสมาโน
ธมฺมสฺส โหติ อนุธมฺมจารี
ราคญฺจ โทสญฺจ ปหาย โมหํ
สมฺมปฺปชาโน สุวิมุตฺตจิตฺโต
อนุปาทิยาโน อิธ วา หุรํ วา
สภาควา สามญฺญสฺส โหติฯ
หากชนใดกล่าวอ้างพุทธพจน์ เป็นประโยชน์มากพ้นกุศลใหญ่
แต่ประมาทในพระพุทธพจน์ใด จึงมิได้สบสันต์สามัญผล
ดุจโคบาลถือไม้ไล่โคต้อน สู่โคจรหญ้าดีมีน้ำล้น
นับแต่โคคนอื่นรับจ้างคน รสหวานข้นตนได้ที่ไหนมี
หากผู้รู้พุทธพจน์ประโยชน์น้อย มิท้อถอยประพฤติธรรมก่อกรรมนี้
ละราคะโทสะโมหัคคี จิตเปรมปรีย์รู้ชอบกอรปเหตุผล
ผู้มีจิตหลุดพ้นและล้นแล้ว จิตผ่องแผ้วเกิดดับมิสับสน
มิยึดมั่นใดใดในสกล สามัญผลย่อมได้สมใจจริง
3.เรื่องนางสามาวดี ตอน กำเนิดโฆษกเทพบุตร
ทสนฺนมญฺญตรํ ฐานํ ขิปฺปเมว นิคจฺฉติ
เวทนํ ผรุสํ ชานึ สรีรสฺส ว เภทนํ
ครุกํ วาปี อาพาธํ จิตฺตกฺเขปํ ว ปาปุเณ
ราชโต วา อุปสคฺคํ อพฺภกฺขาตํ ว ทารุเณ
ปริกฺขยํ ว ญาตีนํ โภคานํ ว ปภงฺคุเณ
อถ วาสฺส อคารานิ อคฺคิ ฑหติ ปาวโก
กายสฺส เภทา ทุปฺปญโญ นิรยํ โส อุปปชฺชติฯ
ชนผู้ใดกล่าวร้ายและหมายฆ่า คนผู้ไร้อาญาอย่าสงสัย
ผู้นั้นต้องถึงเหตุอาเพศภัย มิสดใสสิบอย่างต่างๆกัน
ถึงเวทนาอันกล้าและหนาหนัก ทั้งเสื่อมศักดิ์มีใจไม่เฉิดฉัน
อีกสรีระต้องแตกแหลกจากกัน มิสุขสันต์ไข้หนักไม่ยักดี
อีกจิตมักฟุ้งซ่านรำคาญใหญ่ พระราชัยขัดข้องงานหมองศรี
ถูกกล่าวตู่กล่าวอ้างทางไม่ดี ความเสื่อมมีแตกพรากจากวงศา
ทั้งโภคะย่อยยับและอัปรา ถูกไฟป่าไหม้เรือนมิเชือนแช
ผู้ใดประทุษร้ายหมายดังนี้ ชีวีต้องพายพังอย่ากังขา
ยามเมื่อมรณะมากรายกรา ต้องบ่ายหน้าสู่นรกตกอเวจีฯ
4.เรื่องนางสามาวดี ตอน กำเนิดโฆษกเศรษฐี
เอวนฺตํ ชายเต เปมํ อุปฺปลํ ว ยโถทเกฯ
เพราะเกื้อกูลกันในกาลก่อน
เพราะอาทรห่วงใยในชาตินี้
จึงถูกศรรักปักหัวใจในทันที
ดังวารีเคียงคู่กับอุบลฯ
สนับสนุนข้อคิดนานาสาระโดย:
คุณแกะน้อย xchange.teenee.com
เครดิต :
ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!