บทความดีๆ

size=2>บางที่นี่อาจจะเป็นสิ่งสุดท class=word_break>้ายที่มอบ
ให้เพื่อเป็นที่ระลึก ถึงเรื่องราวและ

ช่วงเวลาดีๆที่เคยมีให้แก่กัน

เรื่องราวของการเดินทางที่ย class=word_break>าวนานของหัวใจ
ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
กับผู้หญิงที่อ่อนโยน
ฉันผู้ค้นหา
ฉันผู้ค้นหา
ฉันผู้ค้นหา

และเธอ..ผู้รอคอย
และเธอ..ผู้รอคอย
และเธอ..ผู้รอคอย

สองคนที่เจอกันบนเส้นขนาน

เมื่อความในใจจำต้องเปิดเผย..

ความอ่อนหวานที่มีให้กัน
ความอุ่นใจยามใกล้ชิด และเป็นไปตามทางของมัน

บางอย่างก็งอกงามขึ้นในหัวใจ

แล้วโลกของเราก็เริ่มขึ้น
เมื่อฉันอ่อนล้า เขามีตักให้พิง

แม้จะตัดใจให้ไกลห่าง แต่บางอย่างก็เหนี่ยวรั้ง

จนทำให้เราเหมือนต้องทำร้าย class=word_break>กันและกันเสมอ

ทั้งที่อยู่ใกล้แต่บางครั้ง class=word_break>เราก็มองกันไม่เห็น

แต่ความเป็นจริงทำให้ฉันต้อ class=word_break>งยอมรับ
และเขาก็ไม่อาจปฏิเสธ เราทั้งคู่ต่างยอมรับ

และต่างต้องทำใจ..

หากเขาต้องปวดร้าว..
ให้รู้ว่าฉันก็เจ็บช้ำ…


เมื่อความเงียบสงัดของหัวใจ class=word_break>
คล้ายดังบทเพลงแห่งการจากลา class=word_break>
รักไม่ได้มีไว้ครอบครองเพีย class=word_break>งคนเดียว

จึงทำได้เพียงวาดไว้ในผืนผ้ class=word_break>าใบในใจเรา

เพื่อตัวเขา และตัวของฉันเอง


จึงขอหยุดรักไว้ ณ ช่วงเวลาที่มันยังคงแจ่มชัด class=word_break>ในหัวใจ

แล้วปล่อยให้มันล่องลอยไปเป class=word_break>็นอิสระอีกครั้ง

และนี่คือบทความบทสุดท้ายที class=word_break>จะเห็นแก่ตัว
แม้ต้องอำลา แต่เราต่างก็รู้แก่ใจว่า
“ใครสักคน”
เราต่างหาพบแล้ว แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
สำหรับความอิ่มเอมใจ

ข้อความนี้ จึงขอชี้ทางแสงสว่าง
เพื่อนำเธอ
กลับไปสู่บ้านที่อบอุ่น