กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
ไอ หนุ่มน้อยที่เพิ่งจะเหยียบย่างจากเด็กน้อยแสนซนมาสู่ความเป็นสุภาพบุรุษได้ไม่ทันเท่าไหร่ ก็คิดอ่านอย่างที่ได้ดูมาตั้งแต่เด็กๆ
เค้าจึงเกิดความอยากรู้ความสงสัยสงสัยจากนั้นก็เลยไปหาพ่อที่ปลูกต้นไม้อยู่ในสวน
ไอ : พ่อครับ ผมมีไรถามพ่อหน่อยอ่ะ พ่อว่าคนรักที่จริงใจกับรักแท้มันมีอยู่จริงมั้ยพ่อ แล้วมันหายากมั้ย
พ่อ : อืม เอ่อ ..... เอาไงดี มันเป็นคำถามที่มีจะว่ายากก็ยากจะว่าง่ายมันก็ง่ายเหมือนกันนะ
พ่อ : เอางี้ เห็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ ข้างบ้านเรามั้ย มีต้นหญ้าขึ้นเยอะแยะเลยใช่ป่ะ งั้นไอลองเดินไปเด็ดต้นหญ้าที่ไอคิดว่าสวยที่สุดมาให้พ่อเอาเพียงต้นเดียวนะ แต่พ่อให้ไอเดินไปข้างหน้าเท่านั้นห้ามเดินย้อนหลังนะ เข้าใจที่พ่อพูดมั้ย
ไอ : ครับได้เลยพ่อ เดี๋ยวไอจะเด็ดมาให้ดู รอแป๊บนะเดี๋ยวไอมา
หลังจากนั้น
ไอ : มาแล้วพ่อ ร้อนเหมือนกันนะวันนี้ เฮ้อ เหงื่อแตกเลย
พ่อ : เอ้า เฮ้ย ไหนบอกให้ไปเด็ดหญ้ามาให้ดูไง ไม่เห็นไอถือมาเลย
ไอ : ก็งี้พ่อ ก็คือตอนที่ไอเดินไปอ่ะนะ ไอก็เห็นหญ้าต้นที่สวยๆแหละ แต่ไอคิดว่าเดี๋ยวเดินไปเรื่อยๆก็ต้องเจอต้นที่ดีที่สวยกว่าอยู่แล้วหล่ะ ไอก็เลยเดินไปเรื่อยๆ พอมานึกได้อีกทีมันก็สุดชายทุ่งแล้วอ่ะ แถมพ่อสั่งว่าห้ามเดินกลับหลังอีกตะหากนี่ ไอเลยไม่ได้เด็ดกลับมาให้ดูไง (*_*)!!
พ่อ : ก็นี่แหละคือเรื่องจริง ที่คนทั่วไปอย่างเราๆมักจะได้เจอไงหล่ะไอ : ฟังที่พ่อจะพูดต่อไปนี้แล้วลองคิดดูแล้วกันนะลูกรัก
"ต้นหญ้าที่พ่อให้ไปเด็ดมาหน่ะ เปรียบเสมือนกับ คนที่รายล้อมรอบตัวเราหรือคนที่พร้อมจะเข้ามาในชีวิต ส่วนทุ่งหญ้าก็เหมือนกับเวลาที่ผ่านพ้นไปวันๆ ฉะนั้น เวลาที่เราดำเนินชีวิตผ่านไปนั้นถ้าเราจะเลือกใครซักคนมาเป็นคู่ชีวิต อ้างโน่นอ้างนี่ มันไร้ประโยชน์สิ้นดี เพราะเวลาไม่เคยรอใครพร้อมกับไม่เคยย้อนกลับ จำไว้นะลูก"
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
