ทำบุญด้วยเนื้อสัตว์ ความจริงที่ถูกมองข้าม!!!

ทานเนื้อสัตว์แล้วไม่บาปจริงหรือ ?

มนุษย์ส่วนมากว่าไม่บาป แล้วสัจธรรมฟ้าดินถือว่าบาปไหม?


หลักคำสอนของศีลข้อที่หนึ่ง



วันนี้เราทุกคนนั้นไปวัด ไปทำอะไรบ้าง

ใช่หรือไม่ว่า ไปฟังธรรม ไปปฏิบัติตามคำสั่งสอน

แล้วในขณะที่เราพาตัวไปวัด ใช่หรือไม่ ว่าต้องชำระกายเราให้สะอาดก่อน

ต้องนุ่งผ้าอย่างเรียบร้อย จะต้องนุ่งขาวห่มขาว ใช่หรือไม่

วันนี้เราทุกคนไปวัดไปฟังธรรม ใช่หรือไม่ ไปปฏิบัติตามคำสั่งสอน เราไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ ต้องชำระกายใจให้สะอาด ต้องนุ่งขาวห่มขาว...

ขอถามว่า เรานั้นเมื่อไปถึงวัดแล้วได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนอย่างที่เราสวมชุดขาวหรือไม่ ตัวเรายังนุ่งผ้าอย่างเรียบร้อยแต่มือเรานั้นหิ้วอะไรไป...(ปิ่นโต)

แล้วในปิ่นโตนั้นมีอะไร... อาหารนั้นถวายให้ใคร แล้วในปิ่นโตที่หิ้วไปมีกี่ชีวิต

ในทางกลับกัน เราได้รู้แล้วว่าชีวิตสัตว์นั้นล้วนน่าสงสาร เกิดเป็นสัตว์แล้วยังไม่พอ เรานั้นยังต้องไปเข่นฆ่า เข่นฆ่าแล้วยังไม่พอ ยังนำไปทำอาหาร เพียงแต่ตัวเองกินยังไม่พอ ยังให้ใครอีก แล้วยังนำมาถวายวัดอีก ใช่หรือไม่

ขอถามว่า ชีวิตที่เราทำลายไปอยู่ในปิ่นโตนั้น เรานำไปถวายพระ เราได้บุญหรือได้บาป

แล้วเหตุใด เราจึงไปถอดเสื้อผ้าสัตว์เหล่านั้นไปถวายพระ เราทุกคนเป็นพุทธศาสนิกชน ขอถามง่ายๆ ว่าศีลห้า มีอะไรบ้าง...

ข้อที่ 1 ห้ามฆ่าสัตว์ตัดชีวิต

เราท่องทุกวัน แต่เราก็ฆ่าทุกวันใช่หรือไม่ แล้วอย่างนี้เราจะถือว่าเป็นข้อปฏิบัติตามคำสั่งสอนได้อย่างไรกัน เราเพียงแต่ท่องๆไปเท่านั้นเอง สัตว์เหล่านั้นเกิดมาเพื่อให้เราประทังชีวิตหรือ เพราะเรายังไม่รู้ แต่หลังจากที่เรารู้แล้ว อาตมาขอบอกว่าสัตว์เหล่านั้นก็มีชีวิต รักตัวเอง...

ขอถามว่า ถ้าวันนี้มีใครมาทำลายชีวิตเรา เราจะยอมหรือ เพราะเหตุใดเราจึงยังทำลายสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น ไม่เพียงแต่ทำลาย เรายังนำไปถวายพระอีก...

เราเป็นพุทธศาสนิกชนจริงหรือ เรายังไม่รู้อะไรคือบุญอะไรคือบาป ศีลข้อที่ 1 ห้ามฆ่าสัตว์ เหตุใดจึงห้ามฆ่าสัตว์ล่ะ เพราะใครๆก็รัก... เรารักชีวิตเราไหม แล้วถ้าเกิดว่ามีใครมาพลัดพรากคนที่เรารู้จักไป เราจะยินยอมไหม แล้วทุกคนทำลายไปแล้วกี่ชีวิต เหตุใดเรานั้นท่องอยู่ทุกวันว่า ห้ามฆ่าสัตว์ ไปวัดก็ห้ามฆ่าสัตว์ แต่ในมือยังคงถืออะไรไป ถือชีวิตสัตว์ไป เพราะว่าเรานั้นยังไม่รู้ หรือ ใครคิดว่าเรานั้นเกิดมาต้องกินเนื้อสัตว์บ้าง เรานั้นได้ทานเนื้อเข้าไป รู้หรือไม่ว่านั่นคือเรากำลังกินชีวิตหนึ่งเข้าไปแล้ว จริงๆแล้วคนเรากับชีวิตสัตว์ไม่ต่างกันเลย ต่างกันแต่เพียงร่างกายเท่านั้น...

ขอถามว่า สัตว์น้อยเหล่านั้นมีจิตวิญญาณหรือไม่ แต่ว่าเป็นจิตวิญญาณที่มืดมนมากเกินไป ยากที่จะพาตนเองนั้นค้นพบทางที่สว่างได้ เพราะฉะนั้น จึงได้เกิดกายมาเป็นสัตว์เดรัจฉาน เป็นสัตว์เดรัจฉานที่น่าสงสาร แล้วคนเรายังไปทำลายอีก

ขอถามว่า เราทุกคนนั้นได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอนแล้วจริงๆหรือ

เหตุใดจึงต้องห้ามฆ่าสัตว์ ก็เพราะว่าเพื่อปลูกฝังให้เราทุกคนนั้นมีความเมตตากรุณา อย่าลืมว่าสัตว์น้อยเหล่านั้นล้วนเป็นพี่น้องของเรา คำแผ่เมตตาเราท่องอยู่เสมอ แต่ปฏิบัติได้จริงมีกี่คน”จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้เบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย”...

ขอถามว่า เรานั้นได้เบียดเบียนชีวิตสัตว์ไปแล้วมากน้อยเท่าไหร่ แล้วเหตุใดเรายังท่องว่า “จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด”...

เราไปเบียดเบียนชีวิตสัตว์เหล่านั้น ขอถามว่าสัตว์เหล่านั้นเป็นสุขอยู่จริงๆหรืออย่างไร สุขตรงไหนล่ะ เราใช้เพียงแต่ปากท่อง ในขณะที่เราท่องนั้นเราปฏิบัติได้ถึงเสี้ยวหนึ่งแล้วหรือยัง

ศีล นั้นมีไว้เพื่อทำอะไร มีศีลให้เราปฏิบัติตาม แต่ทุกคนปฏิบัติตามศีลจริงๆหรือไม่ ขอถามว่า ถ้าเรานั้นมีศีลแล้ว เราไม่ปฏิบัติตาม ผลอะไรจะเกิดขึ้นกับตัวเรา...(บาป)

วันนี้เรานั้นไม่ได้ฆ่าสัตว์เราบาปไหม แล้วถ้าเราไม่ประสงค์จะเอาเนื้อสัตว์ จะมีพ่อค้า – แม่ค้าขายเนื้อสัตว์เกิดขึ้นหรือไม่

วันนี้เราทุกคนเข้าข้างตนเองว่าเรานั้นไม่ได้เป็นคนฆ่า ถ้าวันนี้ เรานั้นเป็นผู้ร้าย ตำรวจจะจับใครกี่คน ถ้าไม่มีคนจ้างให้เขาไปฆ่า เขาจะฆ่าไหม แล้วเหตุใดจึงฆ่าล่ะ เพราะมีคนสั่งให้ไปฆ่า ใช่หรือไม่

หลังจากที่ฆ่าคนแล้ว ขอถามว่าตำรวจจะจับทั้งหมดกี่คน จับเราคนเดียวใช่ไหม....(ไม่ใช่) เช่นเดียวกัน วันนี้เราบอกว่า เราไม่ได้ฆ่าสัตว์ เพียงแต่ไปซื้อมาเท่านั้นเราไม่บาป ใช่อย่างนี้หรือเปล่า

ถ้าเกิดว่า วันนี้เรานั้นไม่ประสงค์ที่จะทานเนื้อสัตว์ จะมีการฆ่าเกิดขึ้นไหม แล้วเหตุใดเราจึงเข้าข้างตนเองว่าเรานั้นไม่ได้ฆ่าสัตว์

บางคนบอกเราว่า ฆ่าสัตว์นั้นเพื่อประทังชีวิต ขอถามว่า ถ้าวันนี้เรานั้นอยู่ดีๆ มีคนใช้มีดมาแทงตัวเรา แล้วเราจะยอมหรือไม่

แล้ววันนี้เรายืมมือคนฆ่าไปแล้วกี่ชีวิต อย่างนี้เราไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นหรือ อย่าลืมว่าวันนี้เราได้ทำลายไปแล้วกี่ชีวิต อย่าลืมว่าชีวิตที่เรานั้นทำลายไป จะกลับมาหาตัวเราสักวันหนึ่ง จะตอบแทนเราอย่างไรเราก็ไม่รู้

อย่าลืมว่า สัพเพสัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด

ถ้าว่าเราท่องอย่างนี้ เราไม่ปฏิบัติก็ไร้ประโยชน์ เพราะฉะนั้น เราเป็นคนฆ่า หรือ ไม่เป็นคนฆ่า เราผิด หรือ ไม่ผิด กลับไปคิดเองก็แล้วกัน

บาปบุญคุณโทษ ใครสร้างกรรมใด คนนั้นก็รับกรรมนั้นไปฉะนี้แล

.......หลักคำสอนพระพุทธะอริยะเจ้า จากหนังสือ ศีล 5...