ขำขัน : ก้างปลาเป็นเหตุ

วันหนึ่งก็มีคุณลุงอ่วม มาหาที่บ้านกำนัน ก็มาเยี่ยมเยียนกันตามประสาคนรู้จัก ก็เห็นแก่บ่นว่า เมื่อวันก่อน ลุงอ่วมไปกินน้ำพริกปลาทูมา ซวยจริงๆ ก้างปลา ดันมาตำเหงือก กำนันเห็นว่ามันเริ่มจะอักเสบ เลยแนะนำลุงอ่วมให้ ไปหาหมอ ให้หมอดึงก้างปลาออกให้ ลุงอ่วมรู้สึกปวดอยู่แล้ว เลยพยักหน้า กะว่าจะไปหาหมอพรุ่งนี้

       เช้าวันรุ่งขึ้น ลุงอ่วมก็แต่งตัวซะหล่อ และวานให้ลูกเขยหัวกระเด็นขับจักรยานไปส่งที่ อนามัยจังหวัด พอถึงปั๊ป แกก็หันมาสั่งลูกเขยให้นั่งรอ

หมอ:        เอ้า..เป็นอะไรมาหล่ะลุง
 
ลุงอ่วม:     ก้างปลามันตำที่เหงือก ดูซิ บวมไปหมด จนคางโย้เลย เดี๋ยวหมอช่วยเอา
               ออกให้หน่อยนะ

หมอ:    ได้สิ เดี๋ยวขอหมอดูก่อนนะ

หมอดูสักพัก ก็บอกว่า
หมอ:    ก้างปลาไม่มีหรอกลุง สงสัย รากฟันกามไม่ค่อยดี เลยอักเสบ 
           เอาอย่างนี้ เดี๋ยวหมอจะถอนฟันกามออกเลย ลุงจะได้ไม่ปวดอีก

ลุงอ่วม:    โธ่…หมอ บอกว่าก้างมันตำเหงือก ไม่ใช่ฟันไม่ดี

หมอ:    เอ..ลุงนี่ดื้อจริงๆ ลุงจะเก่งกว่าหมอได้ยังไง
ว่าแล้วหมอก็เริ่มปฏิบัติการถอนฟันกามออก เสร็จแล้ว ลูงแกก็เดินออกมาพร้อมผ้าก๊อตกัดไว้ที่ปาก คางก็โย้มากขึ้น มองซ้าย มองขวา หาลูกเขย ลูกเขยหัวกระเด็นก็รีบวิ่งมาพร้อมเอารถจักรยานมารับ

ลูกเขย:         เสร็จแล้วเหรอพ่อ ทำไมมันบวมมากกว่าเดิม
ด้วยความเจ็บ และปากก็กัดผ้าก๊อตไว้แน่น ทำให้แกพูดไม่ออก ได้แต่พยักหน้า ลูกเขยก็ไม่ได้ติดใจอะไร ขับรถจักรยานไปสักพัก พอดีมีรถสองแถว ขับสวนมาอย่างเร็ว ลูกเขยที่ขับรถจักรยานไม่ค่อนแข็งเท่าไร เลยทำให้เสียหลัก ลูกเขยรู้ตัวอยู่แล้ว ด้วยสัญชาติญาณ เลยกระโจนหนี ส่วนลุงอ่วมนั่งซ้อนท้าย ไม่รู้เรื่องอะไร เลย หน้าทิ่มและหล่นไปพร้อมรถจักรยานที่ข้างทาง ปรากฏว่า แฮนของจักรยานทิ่มเข้าไปในปากของแก ฟันหน้าทั้งข้างล่าง ข้างบนก็ล่วงหายไปหมด แขนก็เดาะ เจ้าลูกเขยตัวดี ก็รีบวิ่งไปดู ตกใจที่เห็นพ่อตาเจ็บหนัก รีบพยุงลุงอ่วมกลับไปที่อนามัย หมอคนเดิมก็เดินมาหาแล้วถามว่า

หมอ:        เอ..หน้าลุงนี่คุ้นๆ

ลูกเขย:         ก็เมื่อตะกี้ พึ่งมาหาหมอ ให้เอาก้างปลาออกให้ไง

หมอ:        อ้อ! จำได้แล้ว และนี่อะไรมันคาที่ปากลุงหล่ะ

ลูกเขย:         ก็แฮนจักรยานไงหมอ อุบัติเหตุนิดหน่อย เดี๋ยวหมอช่วยเอาออกให้หน่อยนะ แล้วรู้สึกว่า แขนของพ่อตาผมจะห้อยๆ สงสัย แขนจะเดาะ

หมอ:    ไม่ต้องเป็นห่วง มาถึงมือหมอแล้ว สบายใจได้
ลูกเขยก็มองหน้าพ่อตา ดูเศร้ายังไงบอกไม่ถูก ดูไม่เห็นสบายใจอย่างที่หมอว่าเลย

หมอ:    ลุง ทนหน่อยนะ
ว่าแล้วหมอก็ค่อยๆ ขยับเอาแฮนจักรยานออก ฟันก็ล่วงพรูตามออกมาด้วย หมอก็เหลือบเห็น ลุงน้ำตาไหล หมอก็บอกว่า

หมอ:        เจ็บรึลุง ทนหน่อยนะ หมอนี่เป็นหมอที่มือเบาที่สุดในอนามัยแล้ว

ลุงอ่วมคิดเสียดายฟันในใจ แต่พูดไม่ออก ก็ได้แต่พยักหน้า

หมอก็เหลือบไปเห็นก้างปลาที่ลุงอ่วม เคยบอกตั้งแต่แรก ก็เลยดีใจ
หมอ:     ลุง..หมอมีข่าวดีจะบอก หมอเจอไอ้ก้างปลาที่ตำเหงือกของลุงแล้ว
            เดี๋ยวหมอจะเอาออกให้
หมอเห็นลุงอ่วมน้ำตาซึมๆอีก ก็ถามว่า
หมอ:        ดีใจมากรึลุง หมอก็ดีใจเหมือนกัน

         ลุงอ่วมรู้สึกแค้นหมอ กล้ำกลืนฝืนทน พอออกจากอนามัย ลุงอ่วมก็ดูอ่วมสมชื่อจริงๆฟันหน้าหายหมด ปากโย้ไปข้างหนึ่ง แขนก็เข้าเฝือก ใช้ไม้ยันเดินโขยกเขยก และมีเขยขวัญพยุงกลับบ้าน ลุงแกก็คิดในใจว่า "เฮ้อ… ก้างปลาเป็นเหตุจริง..จริ้ง"