♣ ไม่รักไม่ว่า .. แต่อย่ามาให้ความหวัง ♣

เวลาที่ใครคนหนึ่ง เดินทางผ่านเข้ามาในชีวิต จะด้วยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม
คนที่ขาดความรักห รือกำลังอยู่ในภาวะเหว่ว้าย่อมรู้สึกรู้สาไปกับใครคนนั้นมากกว่าปกติ

      ถามว่าผิดไหมที่จะรู้สึก คำตอบคือไม่ผิดเพราะหัวใจที่ขาดน้ำหล่อเลี้ยงหากจะกระชุ่มกระชวยเพราะได้รู้สึกกับใครคงดีเสียกว่าบังคับใจตัวเองไม่ให้ไปตกหลุมพรางของความรักซึ่งมันโหดร้ายกับตัวเอง มากเกินไปไม่ใช่น้อย


         แต่ถ้าใครคนนั้นเดินทางผ่านเข้ามาเพื่อหยิบยื่นความหวังเพียงเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ได้มีอะไรเกินกว่าคนรู้จักกันคนหนึ่งแต่มันเป็นความหวังที่สร้างให้เราคิดเกินเลยคิดมากคิด คิดไปไกล หวั่นไหวและรู้สึกอยากผูกพันอยู่ตลอดเวลา



    หากสิ่งที่เขาแสดงออกกับเรานั้นกำลังสร้างคำถามให้เราต้องฟุ้งซ่านว่าแท้จริงเขาคิดยังไง
เขาคิดเหมือนที่เราคิดหรือเปล่ามันเจ็บยิ่งกว่าการบอกกันตรงๆว่าไม่ได้คิดอะไรเกินเลยเสียอีก

        ถ้าเขาไม่ได้คิดอะไรเกินเลยไม่ได้อยากรัก ไม่ได้รู้สึกอยากผูกพันการแสดงออกเพียงเพื่อสร้างความหวังยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหวั่นไหวยิ่งอยู่ไกลยิ่งคิดถึง หากเขาเลิกให้ความหวังและหยุดแสดงออกแบบมากกว่าคนรู้จักกันได้คงดีไม่น้อยสำหรับหัวใจดวงบอบบางดวงนี้เพราะความรักไม่ใช่เรื่องล้อเล่นและหัวใจคนก็ไม่ใช่ของเล่นของใครเชื่อแน่ว่าใจของเราก็พร้อมเสมอที่จะกลับตัวกลับใจได้ทันกลับมารู้สึกกับเขาแบบธรรมดาสามัญกลับมาเป็นคนเดิมที่ยังต้องใช้ชีวิตคนเดียวลำพังต่อไปและกลับมาเป็นคนที่ไม่ต้องอ่อนแอ  อ่อนไหวอย่างที่กำลังเป็น