♣ บางคราว .. ที่ปวดร้าวกับความรู้สึก ♣

ทุกครั้งที่เดินผ่านที่ตรงนี้
เพียงแค่ช่วงขณะ ที่รู้สึกเหมือนได้เห็นแผ่นหลังของเขา
ในใจโหยหา...ภาวนาให้เป็น..เหมือนที่ใจเรียกร้อง
เค้ายังคงนั่งอยู่ตรงนั้น..บนม้านั่ง
คอยอยู่เหมือนที่ผ่านมา



หันมองมา และส่งรอยยิ้มสดใส
แววตาเป็นประกาย.แสดงความดีใจ
เมื่อได้พบ…คนที่เค้าเฝ้ารอคอย



นึกไป แล้วอมยิ้ม
เป็นความรู้สึก อุ่นๆ ในใจ
ในโลกของจินตนาการ ความฝัน
และความหวังที่ริบหรี่



แต่เมื่อมองดู...ในโลกของความเป็นจริง
ไม่มีใครอยู่ตรงนั้น..ม้านั่งยาวก็ว่างเปล่า
ในใจเงียบเหงา..มีเพียงเรากับความฝัน



ได้แต่ยิ้มเศร้าๆ ปลอบใจตัวเอง
เราจะเข้มแข็งได้อีกนานไหม...ไม่รู้...ตอบตัวเองไม่ได้
เพียงแค่ตอนนี้...กลั้นเก็บไว้ ไม่อยากให้...มีน้ำตา



เพราะเมื่อสองตาเต็มไปด้วยน้ำ
ภาพที่เรามองเห็น จะพร่าเลือน
อย่างน้อยก็ยังหวัง ว่าจะได้เห็นภาพในความทรงจำ
....อีกสักครา....